"ไม่ได้!!!"
เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับร่างใหญ่ที่เดินอาดเข้ามาพร้อมสีหน้าถมึงทึง เนื้อทองกลัวจนสั่นรีบคว้าแขนบิดาเอาไว้คล้ายต้องการที่คุ้มภัย
"พี่ปราชจะพาเนื้อทองไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"
"ผมเป็นพ่อเนื้อทอง ทำไมจะพามันไปไม่ได้ ให้มันอยู่ที่นี่คงไม่นานคงได้ตายคาตีนคุณทั้งแม่ทั้งลูก"
คำตอบนั้นทำให้ร่างใหญ่สะอึกเล็กน้อย เขาหยุดยืนตรงปลายเตียงปรายตามองร่างเล็กของคนป่วยก่อนจะหันไปเจรจากับบิดาของหล่อน ซึ่งก็เป็นคนงานระดับหัวหน้าในไร่
"แต่เนื้อทองอุ้มท้องลูกของผมอยู่..."
"ผมรู้แล้ว ถึงได้อยากพามันไปให้พ้นๆ จากนรกนี่ คุณดูสารรูปลูกสาวผมสิ มีอะไรหลงเหลือให้เห็นว่าสารรูปมันยังเป็นคนอยู่บ้างไหม" ปราการจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ไม่ได้เหลือเค้าลูกจ้างที่กำลังคุยกับเจ้านาย เพราะโดยปกติอัศเวทย์เองก็เคารพเขาในฐานะที่เป็
