วาคีนกำลังเหมือนคนบ้ามากขึ้นทุกที เขาไม่เคยทำรุนแรงกับฉันอย่างนี้มาก่อน ฉันเริ่มกลัวกับน้ำเสียงที่วาคีนตะคอกฉัน ฉันกลัวแรงที่เขากดที่ข้อมือฉัน ร่างกายของฉันกำลังเปลือยเปล่าเพราะถูกเขากระชากมันออกอย่างบ้าคลั่ง
"ค คีน เฟิร์นเจ็บ"
"เจ็บก็ดี มึงจะได้จำไม่ร่านไปแหกขาให้ใครเอา"
"หยุดพูดแบบนั้นสักที เฟิร์นไม่ใช่วาคีนนะ!"
ฉันเผลอตะคอกวาคีนออกไป เห็นเขาชะงักไปเพียงนิดเดียวแล้วโน้มตัวลงขบกัดไปทั่วลำคอ และร่างกายของฉัน ฉันเจ็บ และพยายามดิ้นแล้ว แต่แรงที่ฉันมีสู้เขาไม่ได้เลยสักนิด
"กูเป็นผู้ชาย มันไม่เสียหายเท่ามึง"
"เลิกเอาความคิดล้าหลังมาใส่สมองเฟิร์นได้แล้ว เดี๋ยวนี้ผู้ชายกับผู้หญิงมันเท่ากันแล้วนะวาคีน!"
"เท่ากันงั้นเหรอ นี่มึงหมายความว่ามึงจะไปเ-ดกับใครต่อใครก็ได้งั้นเหรอวะ!"
"เออ!" ฉันตอบกลับวาคีนไปเพราะอารมณ์โมโหโดยไม่รู้เลยว่ามันจะทำให้ฉันเจ็บตัวไปด้วย วาคีนเองก็คงโมโหเหมือนกัน เขาบีบแ
