เผื่อมึงลืม

1525 คำ

โรงพยาบาลสัตว์ เรามาถึงหน้าโรงพยาบาลรักษาสัตว์เลี้ยงของพี่เก้าแล้วตอนแรกพี่เขาบอกว่าเป็นคลินิกแต่ไปๆ มาๆ ทำไมถึงกลายเป็นโรงพยาบาลไปได้ ฉันหันไปมองหน้าพี่เก้าอย่างงงๆ แต่พี่เก้าได้แต่ยิ้มไม่ได้พูดอะไรออกมา "เราโอเคขึ้นยังครับ ถ้ายังไม่โอเริ่มวันอื่นก็ได้นะ" "เฟิร์นโอเคแล้วค่ะ เอ่อ เฟิร์นขอบคุณ และขอโทษพี่เก้าด้วยนะคะ ที่..." "กอดพี่เหรอฮ่าๆ ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ พี่เป็นคนกอดเฟิร์นก่อนนะ" "งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ" พี่เก้าพยักหน้าแล้วเราก็เดินลงไปข้างล่าง ฉันไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย มีแค่พี่เก้าที่มาด้วยเท่านั้น เราเดินเข้าไปในโรงพยาบาลสัตว์ของพี่เก้าจะเจอโซนประชาสัมพันธ์คิดว่าน่าจะเป็นพวกโซนรับเรื่องลงทะเบียนอะไรแบบนั้น โรงพยาบาลของพี่เก้าค่อนข้างใหญ่โต และกว้างขวางหายใจสะดวก ดูไม่ค่อยเหมือนโรงพยาบาลสักเท่าไหร่เหมือนสถานที่รับเลี้ยงสัตว์เสียมากกว่า อีกทั้งที่นี่ยังมีการรับเลี้ยง อาบน้ำตัดข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม