…ฉันหลับไปตอนไหน นานเท่าไหร่ไม่รู้ จำได้ว่าเมื่อคืนนอนร้องไห้อยู่บนที่นอน และตอนนี้รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ขยับตัวไม่ได้ หรือว่าผีอำ! นั้นคือสิ่งที่ฉันคิดได้ ตายแน่สวดอะไรดี? ในใจท่องพุทโธ ธรรมโม สังโฆ ไม่หยุด จนเริ่มมีสติ พอสังเกตดีๆเหมือนมีใครนอนอยู่ข้างๆ ด้วยที่ห้องของฉันค่อยข้างมืด เลยทำให้มองไม่ชัด
“ผีบ้าอะไรตัวใหญ่ชะมัด แต่กลิ่นหอมนี้ มันคุ้นๆ.. 0.0 คงไม่ใช่..!! เขาจะมาได้ไง? หรือจะเป็นผีหื่นกาม!” ฉันพูดกับตัวเอง แต่พอความคิดนี้จบลงเท่านั้นแระ ออกแรงดิ้นสุดชีวิตเลยคร้า
“กรี้ดดดดด”
“ช่วยด้วย ช่วย ดะ.”
อุ้บ!! อือ อือ
เสียงกรี๊ดดังออกมาลั่นห้อง กำลังตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่แล้วเสียงเเหลมเล็กนั้นก็ขาดหายไป มีเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอ ริมฝีปากหนากดทับที่ปากเล็ก อย่างรุนแรงลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในปากควานหาลิ้นเล็ก พร้อมกลืนเอาความหวานนั้นลงคอ แขนใหญ่กระชับกอดแน่นขึ้น ร่างเล็กแนบกับอกกว
