“ไม่เป็นไร ฉันไปดูเอง” ฟาบริซตวัดแขนสวมเสื้อลวกๆ เขาเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องรับรองแบบไม่ได้บอกล่วงหน้า
พิศตราตาโต ผู้ชายที่เดินเข้ามานั้นหล่อกระชากใจ ใบหน้าคมเข้มแลดูดุดัน...เขาใส่เสื้อยับๆ กับกางเกงที่ยับย่นไม่ต่างกันเลย...ลักษณะของเขาดิบ เถื่อนและเซ็กซี่ได้ใจ เธอคลี่ยิ้มหวานหยดย้อย แต่ฟาบริซมองผ่านเหมือนไม่รู้สึก ชายหนุ่มเดินไปหยุดหน้าโซฟาตัวใหญ่และทรุดนั่งเอนตัวพิงเบาะ เอ่ยถามมารดาของเธอ ไม่ได้เหลือบแลสายตามาที่เธอสักนิด
“มาตกลงเรื่องที่ฉันบอกไว้หรือเปล่า ถ้าใช่...คุณนายต้องการเพิ่มอีกเท่าไร?”
แจ่มจันทร์กลืนน้ำลายเอือกๆ...เธอควรเอาไงดี
พิศตรากดปลายเล็บลงไปบนผิวเนื้อหัวเข่าของมารดา เธอกรอกตาและบังคับให้ท่านพูด ไหนๆ...ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว
“เปล่าค่ะ แค่...เอ่อ”
“ว่ามาคุณนายฉันง่วง แล้วก็ไม่มีเวลาฟัง... หากมันคือคำปฏิเสธ” ชายหนุ่มพูดตัดบท เขาผุดลุกขึ้นนั่งแผ่นหลังเหยียดตรง
“คือว่า...ลูก
