หญิงสาวหน้าม่อย เธอมีเงินใช้แบบจำกัด เรื่องเสื้อผ้าจึงต้องตัดทิ้ง ขอแค่มีใส่กันอุจาดได้ก็พอ ส่วนมากเป็นของพิศตราส่งมอบมาให้ เป็นของเหลือใช้ที่หญิงสาวไม่ต้องการ แต่มีค่าสำหรับใบบัว ชั้นในพวกนั้นเธอใช้อย่างถนอม พยายามที่สุดเพราะไม่มีเงินซื้อมาใส่ แต่ชายหนุ่มตรงหน้าฉีกขาดไปหลายตัว จนตอนนี้เธอเหลือแค่ชุดเดียวที่ติดตัว หากเขาฉีกอีกชุดเธอคงได้ตัวเปล่า
“เอาไปดูสิ ของเธอทั้งนั้น”
ชายหนุ่มชี้นิ้วไปที่ถุงทุกใบที่กองอยู่บนพื้น ใบบัวอึ้งอีกครั้ง เธอยกมือขึ้นประนมไหว้ และรู้สึกดีขึ้นกว่าเก่า เธอไม่ได้ถูกเหยียดหยาม เขาดูแลเธอเป็นอย่างดี จนไม่อยากจะเชื่อ
“มีรางวัลให้ฉันไหมล่ะ?” หลังจากใบบัวเดินเหนียมๆ ไปทรุดนั่ง เธอรื้อถุงทั้งหมดออกมาดู แล้วก็ดีใจลึกๆ เมื่อทุกชิ้นถูกใจเมื่อเธอไม่เคยได้ใช้ของดีๆ เช่นนี้มาก่อน
“บัวไม่มีอะไรติดตัวมาเลยค่ะ นอกจาเสื้อผ้าเก่าๆ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้น เธอยิ้มแหยๆ
ฟาบริซยิ้มกว้
