บทที่7.ลงทัณฑ์พิศวาส
พิศตราละมือจากราวเสื้อผ้า เธอกำลังเลือกชุดเดรสสวยๆ สำหรับใช้ในงานวันเกิดเพื่อนคนหนึ่ง หางตาของเธอมองเห็นผู้ชายลักษณะภูมิฐาน...เดินผ่านไปแวบๆ เขาดูดีจนเธอสะดุดตา...จนต้องเดินตามมาเพื่อให้เห็นชัดๆ เต็มตา ผู้ชายใส่สูทเต็มยศ ไม่มีให้เห็นบ่อยนักที่จังหวัดเล็กๆ ติดฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน เมื่อมีผู้ชายลักษณะแบบนั้น มันจึงแปลกตาสำหรับคนที่มองเห็น
หญิงสาวอ้าปากค้าง เมื่อฟาบริซหมุนตัวกลับมา เหมือนเขามองหาอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก เขาเดินผ่านหน้าพิศตราไปอย่างเฉียดฉิว เมื่อมองเห็นร้านค้าชื่อดังอยู่อีกด้านหนึ่งกับที่เขาเดิน
เดเนียลถึงกับหอบแฮ่ก...เจ้านายเดินวนไป เวียนมาหลายสิบรอบ ทุกสิ่งที่หยิบฉวยมา แทบไม่มีของตัวเอง มีแต่ของผู้หญิง แล้วก็ของผู้หญิง กระเป๋า รองเท้า ชุดสวยๆ แม้กระทั้งชั้นในผู้หญิง แล้วที่เดินลิ่วๆ ไปนี่ เจ้านายเจออะไรอีกล่ะ 3 ชั่วโมงสำหรับการจับจ่าย มันนานเกิน
