เช้าวันต่อมา...
แสงจากดวงอาทิตย์ยามเช้าส่องสว่างขับไล่ความมืดไปจนหมดสิ้น โสรยารู้สึกตัวตื่นจากนิทรา หล่อนหลับไปตอนไหนก็จำไม่ได้ แต่เมื่อคว้าสมาร์ตโฟนมาดูเพื่อจะเช็กเวลาก็ปรากฏว่าแบตเตอรี่หมด คงเพราะเปิดเพลงทิ้งไว้ทั้งคืน
ร่างเล็กงัวเงียลุกจากที่นอนแล้วอ้าปากหาวหวอด ๆ ด้วยยังมีอาการง่วงงุนตกค้างอยู่ แต่ก็ยังฝืนก้าวเท้าลงจากเตียงเดินสะโหลสะเหลเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
จากนั้นก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับออกกำลังกายเพื่อจะไปวิ่ง ซึ่งก็ไม่ได้ไปไกลนัก เพียงแค่อยากขยับพอให้ได้เหงื่อเพื่อรักษารูปร่างและเพื่อสุขภาพ
กิจกรรมเหล่านี้เป็นเรื่องปกติสำหรับหล่อน เพราะตอนอยู่คอนโดก็มียิม มีสระว่ายน้ำให้บริการ ต่างจากในซอยนี้ที่มีเพียงร้านค้าร้านอาหารและร้านเสริมสวย ครั้นจะออกไปไกล ๆ ก็ไม่สะดวกในการเดินทางเพราะ
