อรุณรุ่งของเช้าวันใหม่ได้มาเยือนอีกครั้ง หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เสี่ยวขุยจึงได้ออกมารดน้ำพืชผักและดอกไม้ที่ปลูกไว้หน้าตำหนัก ส่วนไป๋หนิงอ้ายนั้นก็กำลังฝึกซ้อมยิงธนูอยู่อย่างขะมักเขม้น
“เมื่อก่อนพระสนมไม่เห็นสนใจจะฝึกยิงธนูเลยนะเพคะ” เสี่ยวขุยพูดขึ้นหลังจากรดน้ำพืชผักและดอกไม้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“แล้วเมื่อก่อนข้าสนใจทำอะไรอย่างนั้นรึ?” ไป๋หนิงอ้ายถามพลางกำลังเล็งธนูไปที่เป้าหมายในระยะสิบจั้ง(ยี่สิบห้าเมตร)
“ทรงสนใจแต่เรื่องการเย็บปักถักร้อย และอ่านตำราการเมืองการปกครองเพคะ” เสี่ยวขุยตอบ
“อ่อ เป็นเช่นนั้นเองหรอกหรือ แล้วเจ้าชอบข้าตอนนี้หรือตอนโน้นกันล่ะเสี่ยวขุย?”
“หม่อมฉันชอบพระสนมในตอนนี้มากเลยเพคะ พระสนมทรงดูเข้มแข็งมากขึ้นเยอะเลยเพคะ” เสี่ยวขุยตอบด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“แล้วหลายวันที่ผ่านมานี้ พระสนมทรงฝึกการร่ายรำไปถึงขั้นตอนไหนแล้วหรือเพคะ?”
“การร่ายรำของข้าไม่จำเป็นต
