“เสี่ยวขุยเจ้ารีบเก็บของและแต่งตัวให้ข้าเร็วเข้า เมื่อเราได้ก้าวออกจากตำหนักเย็นนี้ไปแล้ว ข้าขอฝากจดหมายฉบับนี้ให้จู้ชินฟงกับปู้เชาหลงคนละฉบับด้วยนะ” ไป๋หนิงอ้ายสั่ง
“ได้เพคะ” เสี่ยวขุยรับคำพร้อมกับบรรจงแต่งตัวให้พระสนมของตนอย่างสุดฝีมือ
“พระสนมทรงงามนักนะเพคะ"เสี่ยวขุยเอ่ยชมอย่างตกตะลึงเมื่อแต่งตัว แต่งหน้าและทำผม ให้พระสนมของตนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ไป๋หนิงอ้ายไม่ได้ตอบอะไรให้มากความ เพียงแต่ยิ้มออกมาน้อย ๆ เท่านั้น
“ปากนิดจมูกโด่ง ดวงตากลมโตขนตางอน ริมฝีปากแดงราวกับผลผิงกั่ว (แอปเปิล) ผิวขาวราวกับหิมะ รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น สวยงามน่าทะนุถนอมราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบชั้นดี ผมนุ่มยาวสลวยดุจเส้นไหม แลดูเหมือนเทพเซียนนางฟ้าจากสรวงสวรรค์จุติลงมาอย่างไรอย่างนั้นเลยนะเพคะ” เสี่ยวขุยเอ่ยชมอย่างเลื่อนลอย
“อีกทั้งยังซ่อนรูปอะไรเช่นนี้เพคะ” เสี่ยวขุยเอ่ยขึ้นพลางยังไม่ละสายตาจากหน้าอกอันอวบอิ่มขอ
