“แล้วเหตุการณ์เป็นอย่างไรต่อเสี่ยวขุย?”
“พระสนมไฉ่กุ้ยเหรินเมื่อได้รับการรักษาแล้วทรงฟื้นขึ้นมา และได้ขอให้พระสนมเจียวกุ้ยเฟยช่วยตัดสินคดีให้เพคะ”
“ข้าได้บอกพวกเขาไปหรือเปล่าเสี่ยวขุยว่าข้าไม่ได้เป็นคนวางยาพิษพระสนมไฉ่กุ้ยเหริน”
“บอกเพคะ แต่ก็ไม่มีผู้ใดเชื่อ และพระสนมเจียวกุ้ยเฟยยังได้ตัดสินให้พระสนมถูกส่งตัวเข้ามาอยู่ในตำหนักเย็น โดยพระองค์เป็นคนทูลขอราชโองการจาก ฝ่าบาทด้วยพระองค์เองเลยเพคะ” เสี่ยวขุยพูดเสียงเศร้า
“แล้วฝ่าบาทก็ออกราชโองการให้ข้าเข้ามาอยู่ในตำหนักเย็นเลยอย่างนั้นเลยหรือเสี่ยวขุย?” ไป๋หนิงอ้ายถามเสียงสั่น
“ใช่แล้วเพคะ”
“เสี่ยวขุยเจ้าคิดว่าข้าจะวางยาพระสนมไฉ่กุ้ยเหรินจริง ๆ หรือไม่”
“ตีให้ตายหม่อมฉันก็ไม่เชื่อว่าพระสนมได้ลอบวางยาพิษพระสนมไฉ่กุ้ยเหรินเพคะ" เสี่ยวขุยตอบหนักแน่น
“ขอบใจเจ้ามากนะเสี่ยวขุยที่เชื่อใจข้า” ไป๋หนิงอ้ายกล่าวขึ้นอย่างซึ้งใจ
“แล้วพระสนมพวกนั้
