“แล้วฉันต้องการอย่างงั้นเหรอ...ถ้าแกไม่หลอกใช้เธอ เธอจะตายมั้ย ถ้าแกรักเธอจริงทำไมถึงออกมาจากเกาะ แกสามารถเลือกเธอและอยู่ที่เกาะได้อย่างมีความสุข แต่แกก็ไม่ทำ”
“แกส่งเธอไปเพื่อกักขังฉันไว้ที่บ้าๆนั่นเหรอ”
“ฉันปราณีแกต่างหาก แต่แกก็ไม่รู้จักพอ อยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของแก”
“ไม่ใช่อย่างงั้นเหรอ...ถ้าแกไม่ใช้วิธีสกปรก ทุกอย่างในวันนี้ก็ต้องเป็นของฉันรวมถึงณิชาด้วย เธอจะไม่ตาย”
“พินัยกรรมไม่มีแม้แต่ระบุชื่อแกสักตัว แกไม่รู้เหรอ”
“พ่อรักฉัน พ่อเกลียดแก ฉันไม่เชื่อว่าพินัยกรรมพวกนั้นพ่อจะเขียนขึ้นมาจริง”
ภีมะแสยะยิ้มให้กับเหนือสมุทร “ช่างน่าสงสาร” ภีมะส่ายหน้าแสดงแววตาเห็นอกเห็นใจเหนือสมุทร ก่อนที่ภีมะจะเดินจากไป
“ฉันจะทวงทุกอย่างกลับมาและคืนความยุติธรรมให้ณิชา” ควับ! ภีมะหยุดการก้าวย่าง หันกลับมาพร้อมชี้ตรงไปยังภีมะ “คนอย่างแกไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเอ่ยชื่อเธอ ณิชาเป็นของฉันคนเดียวนับตั้งแต่ท
