“ฉันต้องการตำแหน่งในบริษัทของเครือนรารัตน์ อย่างไรฉันก็มีสิทธิ์” ภีมะนิ่ง เขาย่อมรู้ดีว่าเหนือสมุทรมีความรู้ไม่ต่างไปจากเขา แม้พวกเขาสองคนพี่น้องไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนอย่างเด็กทั่วไป แต่พวกเขาก็ได้รับการเรียนหนังสือที่บ้านตามหลักสูตรของการศึกษาและในทางตรงข้ามพวกเขาเรียนมากกว่าเด็กตามเกณฑ์ปกติด้วยซ้ำ
“แค่นี้ใช่มั้ย” เหนือสมุทรอดกลั้นความไม่พอใจ ตอนนี้เขาถูกไล่แล้ว ตั้งแต่เข้ามาเขาพยายามสังเกตุทุกอย่างไม่มีอะไรผิดสังเกตุแม้แต่ภีมะ ซึ่งยังเกลียดเขาไม่เปลี่ยนแปลง
“แล้วข้อสรุปฉันจะได้เมื่อไหร่”
“ตกลงใครเป็นเจ้า...นาย กันแน่” เหนือสมุทรกัดกรามไว้ เพราะตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้ นอกจากต้องกลับไป ซึ่งจริงๆเรื่องตำแหน่งงานไม่ใช่ประเด็นหลัก เขามาเพื่อมาเห็นกับตาเท่านั้น
ภีมะมองเหนือสมุทรนิ่งสงบ ในทางตรงข้ามเขาสงบยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะหัวเราะเยาะ เย้ยหยันทำทุกอย่างให้คน
