“ตามนั้นนะแม็กกี้...เดี๋ยวไปที่ร้านเดิมเลยนะ แกไปก่อน ฉันขอปิดร้านก่อนแล้วจะตามไป” ปลัดเมฆาสบตาของพิมพ์รพีพรอย่างรู้ทัน หญิงสาวจึงเบือนหน้าหนีจากสายตาแวววาวนั้น ทำไมรู้สึกแปลกๆ หัวใจเต้นแรงขึ้นมาได้นะเวลาถูกปลัดเมฆามองแบบนี้
“ช้านม่ายมาว...ช้านเดินเองได้” เสียงอ้อแอ้ของพิมพ์รพีพรทำให้ปลัดเมฆานึกขำ หญิงสาวถูกเหล่าผองเพื่อนของเขามอมเหล้าโดยไม่รู้ตัว เขาเองก็มัวแต่คุยกับเพื่อนๆจึงไม่ทันสังเกตว่า พิมพ์รพีพรดื่มไปหลายแก้ว มาเห็นอีกทีก็อยู่ในสภาพคอพับคออ่อนซะแล้ว
ปลัดเมฆาพยุงคนตัวเล็กเดินเข้าลิฟต์ของคอนโดมิเนียมอย่างทุลักทุเล เพราะพิมพ์รพีพรพยายามขัดขืนตลอด เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเขาประคองร่างของคนขี้เมาเดินไปตามทางจนถึงประตูห้อง จัดการใช้คีย์การ์ดเปิดห้องแล้ว ชายหนุ่มจึงรวบร่างนุ่มนิ่มขึ้นแนบอก ใช้เท้าปิดประตูอย่างไม่ไยดี เขาพาร่างพิมพ์รพีพรเดินตรงไปยังห้องนอนทันที
คอนโดมิเนียมแห่งนี้เขาซื้อไ
