“ดูย่าพรอารมณ์ดีจังเลยนะจ๊ะวันนี้” นางสมใจซึ่งเป็นคนงานเก่าแก่ของบ้านนาเปี่ยมรัก และเป็นมารดาของเด็กสาวกระถินเอ่ยขึ้น ขณะกำลังบีบนวดให้ย่าพรที่นอนอยู่บนเก้าอี้โยกในช่วงหัวค่ำของวัน หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน ฝ่ายครอบครัวปลัดเมฆาก็พากันกลับไปแล้ว ย่าพรจึงเรียกนางสมใจมานวดให้ตามปกติ
“ช่างสังเกตนะสมใจ” ย่าพรเอ่ยยิ้มๆ
“ถ้าให้สมใจเดา น่าจะเพราะคุณพิมพ์จะลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ใช่ไหมจ๊ะ” นางสมใจทั้งบีบนวดต้นขาและเงยหน้าถาม
“ก็ถ้ายายพิมพ์แต่งงานกับปลัดเมฆ หลานสาวฉันก็จะอยู่ที่นี่ตลอดไป มันน่ายินดีไหมล่ะ” ย่าพรพูดไปก็ยิ้มไป
“ฤกษ์แต่งงานที่ว่าท่านพระครูให้ถือฤกษ์สะดวกนี่ เป็นฤกษ์สะดวกของย่าพรเองใช่ไหมจ๊ะ” ย่าพรหัวเราะเบาๆ แล้วใช้พัดไม้ไผ่ในมือฟาดที่แขนของนางสมใจ
“แกอย่าพูดเสียงดังสิ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็รู้กันหมด ฉันต้องการให้ยายพิมพ์แต่งงานโดยเร็วที่สุด เดี๋ยวเกิดยายพิมพ์หาทางออกได้ หนีกลั
