“เพื่อความสบายใจของพิมพ์ พี่นอนตรงนี้ก็ได้” นิ้วเรียวใหญ่ที่ลงที่พื้นห้อง พิมพ์รพีพรมองตาม แล้วหน้านวลก็เห่อแดงขึ้นมา เมื่อพบว่าเขาและเธอมองไปจุดเดียวกัน คือตรงที่เสื้อชั้นในเธอกองรวมกันอยู่กับเสื้อเชิ้ตสีหวานของตัวเอง
“พิมพ์ไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้สบายตัว เดี๋ยวพี่จะหาชุดให้ยืมใส่นอน” ตัดไฟเสียแต่ต้นลมก่อน เดี๋ยวจะโดนขย้ำคอซ้ำ
“ไปเอาผ้าเช็ดตัวมาสิ” พิมพ์รพีพรสะบัดหน้าหนีจากพื้นห้อง แล้วหันมาตวาดแหวคนตัวโต กลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆที่กำลังก่อตัวขึ้น
ปลัดเมฆาดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง ค้นในตู้ใบใหญ่เลือกหาชุดที่คนตัวเล็กน่าจะพอสวมนอนได้ ก่อนจะเอามายื่นให้ แล้วทำเป็นหมุนตัวกลับหลับตา แสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมา
ทันไหมหนอ พ่อปลัดเมฆาสุดยอดสุภาพบุรุษ
พิมพ์รพีพรใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่พันร่างตัวเอง แล้วหย่อนขาลงจากเตียง ไม่ลืมที่จะก้มหยิบชิ้นส่วนที่กองอยู่บนพื้นเข้าไปในห้องน้ำด้วย เสียงประตูห้องน้ำปิดลงท
