2 วัยว้าวุ่น

Ep.7 : ฮานีมูนกระบี่

Luna Say.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!! ก๊อกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันเคาะประตูห้องของคนที่ฉันคิดว่าเค้าจะอยู่ข้างฉันแน่นอน ไม่นานประตูห้องก็เปิดออก ฉันโผลเข้ากอดคนตรงหน้า ที่เป็นเหมือนที่พึ่งสุดท้ายที่ฉันมีที่นี่

“ ฮื้ออออ....พี่ต้นกล้า ลุงซันใจร้าย “

แขนของคนที่ถูกกอด โอบปลอบฉัน พร้อมกับตบหลังของฉันเบาๆ

“ ไม่ร้อง ไม่ร้อง โอ๋...เด็กดี “

ฉันซบหน้าลงกับไหล่ของคนตรงหน้า แล้วปล่อยโฮออกมาสุดเสียง คงมีแต่ผู้ชายคนนี้ ที่จะอยู่ข้างฉัน

“ ไปทำอะไรให้คุณซันโกรธ “

“ ฉันแค่เอาชุดนี้มาใส่ เค้าก็โกรธใหญ่เลย “

พี่ต้นกล้ามองชุดนี้อย่างพิจารณา

“ ชุดของใคร ไม่ใช่ชุดของเธอ “

“ น่าจะเป็นชุดของภรรยาเก่าของลุงซัน ฉันก็ไม่แน่ใจอะ “

“ ถอดไปคืนคุณซันซะ คนเรามีของที่หวงไม่เหมือนกัน ชุดนี้อาจจะมีความทรงจำดีๆของคุณซันอยู่ คุณซันอาจจะแค่กำลังหวงและปกป้องความทรงจำของตัวเอง แล้วเธอล่ะ มีของที่หวงไหม “

ปกป้องความทรงจำหรอ นั่นสินะ เค้ารักของเค้ามา 20 กว่าปี จะรักให้ได้นานขนาดนี้ ก็คงต้องรักษาความทรงจำที่มีเอาไว้ให้ได้นานที่สุด แต่ฉันกลับทำลายความทรงจำของลุงซันแบบนี้ เรื่องนี้ฉันก็ผิดเองจริงๆแหละ

“ ว่ายังไง มีของที่หวงไหม “

“ ไม่รู้สิคะ คงไม่มีมั้ง แล้วพี่ล่ะ มีไหม “

“ มีสิ เธอไง “ คำตอบและสายตาจากคนตรงหน้า กำลังทำเอาหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ

ตึกตัก!! ตึกตัก!! ของที่หวงงั้นหรอ ฉันมองคนข้างหน้า ทั้งที่ตัวเองยังกอดเค้าอยู่

“ หมายความยังไงคะ “

“ หมายความว่า พี่ยังต้องรับผิดชอบ ต้องดูแล แม้ตอนนี้เธอจะ 21 แล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่เลย “

“ ตามคำสั่งแม่ใช่ไหม “

“เปล่า ตามคำขอของพ่อเธอ พี่สัญญากับพ่อเธอไว้ ว่าจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจ “

ตามคำสั่งพ่องั้นหรอ นั่นสินะ พ่อเป็นผู้ชายที่สุดยอดที่สุดในเลยในชีวิตของฉัน แม้แต่ตอนนี้เค้าจะไม่อยู่แล้ว ก็ยังมีตัวแทนดูแลฉัน

“ พี่อะควรจะมีแฟนบ้างนะคะ อยู่ติดกับฉันแบบนี้ ทำให้มีไม่เคยมีแฟนเลย “

“ แค่มีเธอก็วุ่นวายจะตายอยู่แล้ว ไป ขอโทษคุณซันได้แล้ว “

“ จะไปยังไงคะ พี่ต้องเลิกกอดฉันก่อน “

คำพูดของฉันทำเอาคนคนตรงหน้าต้องรีบชักแขนกลับ แล้วหลบตาฉันด้วยความเขินอาย มีมุมนี้กับเค้าเหมือนกันแฮะ

“ ฉันจะรีบไปขอโทษลุงซัน งั้นพี่ถอดชุดนี้ให้ฉันหน่อยสิคะ “ ฉันแกล้งหยอกคนที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง

“ มะ...ไม่ ดีกว่า “

แกล้งนิดเดียวเสียอาการเลยแฮะ ไม่เคยเห็นพี่ต้นกล้าเคยมีแฟน แบบนี้เวอร์จิ้นใช่มะ

ฉันเดินกลับมาที่ห้องรีดผ้า พร้อมกับเปลี่ยนใส่ชุดนอนของตัวเอง ก่อนจะถือชุดนอนชุดนั้นเพื่อจะไปคืนลุงซัน ฉันเคาะประตูห้องอยู่นานแต่ก็ไม่มีคนมาเปิดซักที ฉันเลยเดินลงมาดูข้างล่าง ก็เห็นลุงซันกำลังนั่งดื่มอยู่ที่เค้าท์เตอร์ครัว

“ ลุงซัน ขอโทษค่ะ หนูคืน “ ฉันยื่นชุดนั้นคืนให้ลุงซัน

แขนของคนตรงหน้าดึงฉันเข้ามากอดทันที

“ ขอร้องอย่ายุ่งกับของพวกนั้นอีก เธอเหมือนเกินไป อย่าซ้อนทับภาพในหัวของลุงอีก ลุงยังอยากมีเธอคนนั้นอยู่ในใจ แม้จะเป็นไปไม่ได้ ลุงก็ยังอยากมีเธออยู่ ลุงยังอยากเห็นเธออยู่ในห้องครัว อยู่ในห้องนอน อยู่ในห้องน้ำ อย่าซ้อนทับเค้าเลยนะ ลุงขอร้อง “ ลุงซันกำลังเมาใช่ไหมเนี่ย

ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจัง นี่คงเป็นเหตุผลที่ไม่ยอมให้ฉันเข้าห้องนอนสินะ นี่คงเป็นเหตุผลที่ไม่ยอมให้ใครเคลื่อนย้ายของในบ้าน

“ ผู้หญิงคนนั้นหน้าคล้ายฉันหรอคะ “

คำถามของฉัน ทำเอาลุงซันชะงักเล็กๆ แสดงว่าเหมือนจริงๆสิ อยากเห็นหน้าซะแล้วสิ ทำไมถึงทำให้ลุงซันรักได้ขนาดนี้

“ เหมือน เหมือนมาก “ ลุงผละอ้อมกอดออกจากฉัน ก่อนจะหลบตาของฉัน

ตาแดงๆ เหมือนคนกำลังจะร้องไห้

“ ไหนๆก็เหมือนแล้ว เป็นฉันไม่ได้หรอคะ ฉันดูแลลุงได้นะ ถ้าลุงแก่มากกว่านี้จะได้มีคนดูแลไง “

“ หยุดเลย แม่เธอเอาลุงตายเลย “

“ เราอยู่นี่แม่ไม่รู้หรอกค่ะ “ ฉันหยอกคนที่ตอนนี้หน้าแดงๆด้วยความเมาจากแอลกอฮอล์

“ ไปนอนเลยไป เป็นเด็กดี อย่าดื้อ ลุงก็จะไปนอนแล้ว “

อื้มมมม.....ถ้าอยากเห็นหน้าภรรยาเก่าลุงซัน จะต้องทำยังไง เค้าบอกยังอยากเห็นผู้หญิงคนนั้นในทุกๆที่ของบ้านสินะ แต่ทุกที่ในบ้านมันก็ไม่มีอะไรฉันก็เห็นอยู่ทุกวัน ยกเว้นที่ๆฉันไม่เคยเข้าไปเลยคือห้องนอน

จะต้องหาทางเข้าห้องนอนให้ได้ ซะแล้วสิ

เช้าวันถัดมา......

ฉันนั่งคิดมาตลอดทั้งวัน ว่าจะทำยังไงถึงจะเข้าห้องของลุงซันได้ จะทำได้คงต้องให้ลุงซันออกไปสังสรรค์กับเพื่อน หรือไม่ก็ไม่อยู่บ้าน แต่จะทำยังไงดีล่ะ ฉันเดินมาที่ห้องชมรมถ่ายภาพพร้อมกับพี่ต้นกล้า ตามที่ไทเกอร์นัดไว้ วันนี้เค้ามาเป็นนายแบบให้เจ้าข๋าหรอ



“ โห...ดูดีจังเลย “

รู้ว่ามันเป็นแค่การจัดฉาก แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าเค้าอบอุ่นจังเลย

“ ชอบหรอครับ “ เสียงของคนที่เดินมาข้างๆทำเอาฉัน ต้องสะดุ้ง

“ เปล่า แค่มองว่าเค้าดูดีจังเลย “

ฉันมองนายแบบของเจ้าข๋าวันนี้จนเพลินตา ทำไมเป็นมนุษย์ที่เหมาะกับสีขาวแบบนี้ ไม่นานทั้งคู่ก็ถ่ายเสร็จ ดูเหมือนว่าตอนนี้นางแบบของเรา จะเคลิ้มไปแล้ว

“ เป็นไงพี่ลูน่า บอกเลยงานนี้ ชมรมคหกรรม คนสมัครเช้า สมัครเย็นแน่นอน “ เจ้าข๋าดูเหมือนมั่นใจในความสามารถของตัวเองมาก แน่นอนสิเธอเก่งเรื่องนี้มากกว่าใคร

“ เพราะฉัน อย่าลืมค่าตอบแทนของเรา “

ไทเกอร์เดินเข้ามาตรงที่เราคุยกันอยู่ แต่โดนเจ้าข๋าผลักออกไป หรือไทเกอร์จะจีบเจ้าข๋า ไม่ได้นะ ฉันกำลังจับคู่ให้พี่ต้นกล้าอยู่

“ ไม่ลืมหรอกหน่า ทวงจังเลย ไปเปลี่ยนชุดเลยไป “

“ พี่ต้นกล้า ไม่ชมเจ้าข๋าหน่อยหรอคะ “ ฉันหันไปหาพี่ต้นกล้าที่ดูเหมือนจะหงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แทนที่จะไปทำคะแนนกับเจ้าข๋าเค้าหน่อย มายืนอึ้งอยู่ได้

ฉันพยายามหลบให้พี่ต้นกล้ากับเจ้าข๋าได้ใกล้กัน แต่ดูเหมือนทั้งสองคนไม่สปาร์คกันเอาซะเลย คู่นี้จะให้ลุ้นต้องลุ้นเหนื่อยแน่ๆ แต่ดูเหมือนจะสร้างความหงุดหงิดให้พี่ต้นกล้าเข้าไปอีก

ไม่รู้เป็นข้อดีหรือข้อเสียของพี่ต้นกล้า ที่ว่าไม่ว่าจะรู้สึกอะไร ก็ไม่ยอมพูดออกมาให้เข้าใจ จะหงุดหงิดอะไร ที่มาที่นี่ทุกวัน เพื่อให้พี่ได้เจอเจ้าข๋าทุกวันเลยนะแล้วพี่ไม่ทำอะไรเลย แบบนี้มันก็ไม่คืบหน้าสิ

นางแบบของเจ้าข๋า เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็ขอตัวกลับทันที ไม่นานไทเกอร์ที่เปลี่ยนชุดเสร็จ ก็เดินมาหาเรา หมดกันเพราะพี่ต้นกล้าไม่ทำอะไรเลยแท้

“ พี่ลงไปรอข้างล่างนะ “

ฉันหันไปมองพี่ต้นกล้า ที่เดินออกไปเลย ไม่รอคำตอบของฉัน มันเลยทำให้ฉันต้องเดินตามออกไปโดยปริยาย ฉันเดินตามหลังไวๆ ที่ไม่หันมามองฉันเลย

“ พี่กล้า “

เค้าไม่หันกลับมาด้วย หรือจะไม่ได้ยิน

“ พี่ต้นกล้า “

คนที่เดินขวักไขว่ทำให้ฉันเดินตามคนข้างหน้าไม่ทัน นี่เป็นครั้งแรกที่โดนหนีแบบนี้ ทำไมมันชวนหงุดหงิดแบบนี้ เป็นอะไรก็ไม่รู้ จู่ๆก็หงุดหงิดแล้วมาไม่สนใจฉันซะงั้น เฮ้อออ เดินตามไม่ทัน ก็ไปที่รถก็แล้วกัน พอมาถึงที่รถก็เจอพี่ต้นกล้านั่งรออยู่ในรถแล้ว

“ พี่เป็นอะไร “

“ ไม่ได้เป็นครับคุณหนู “

นั่นนนน!!! เป็นแน่นอน ฉันเลยเปลี่ยนจากหนังข้างหลัง มานั่งข้างขนขับแทน

“ ไหนพูดมา ว่าเป็นอะไร ถ้าพี่ไม่พูดฉันก็ไม่เข้าใจ “

“ ที่จริงเธอไม่ต้องแคร์พี่เลย พี่แค่คนอื่น “

ให้ตายสิ งอนจริง งอนจังซะด้วย พี่เค้าไม่เคยงอนฉันเลยนะ งอนทำไมอะ ฉันทำอะไรผิด

“ พูดมาฉันอยากฟัง “

“ พี่ขอได้ไหม อย่าพยายามจับคู่พี่กับใคร อย่าสั่งให้พี่ไปรักใคร พี่ไม่ชอบ “

อุ้ยยย!!!! รู้ด้วยหรอ

“ ฉันอยากให้พี่มีผู้หญิงดีๆอยู่ข้างๆนิคะ เจ้าข๋าก็น่ารัก “

“ แต่พี่ไม่ได้ชอบ พี่มีผู้หญิงในใจแล้ว แล้วพี่ก็ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย เพราะฉะนั้นพี่ขอ อย่าทำให้เรื่องราวมันซับซ้อนไปมากกว่านี้ “

“ ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร “ เค้าจะชอบใคร แล้วเราจะไปอยากรู้ทำไม

“ เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก “

หงุดหงิด หงุดหงิดในใจ ทำไมทุกคนต้องมีความลับ กับฉันไปซะหมด ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้เลย จะเป็นคนดีรึเปล่าก็ไม่รู้

เสียงรถที่แล่นออกไปตามทาง มันยังคงดังกว่าเสียงของเราสองคน

“ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ “

มันอยากรู้อะ มันติดอยู่ในใจ

“ อยากจะรู้ไปทำไม “

ฉันหันควับไปมองคนที่ขับรถ ทันที หงุดหงิดนะที่พี่เป็นแบบนี้ใส่ฉัน พี่ไม่เคยต่อต้านฉัน ทำไมจู่ๆวันนี้ถึงมาขัดขืนการตอบคำถามของฉันแบบนี้

“ จะได้รู้ไง เค้าเหมาะสมไหมไง “

“ ไม่เหมาะสมหรอก พี่ทำได้แค่มองเค้าเท่านั้นเอง ไม่คิดจะเอาตัวเองไปเทียบหรอก “

ยิ่งได้ยิน ก็ยิ่งหงุดหงิด ทำไม อารมณ์แบบนี้มันเป็นเพราะอะไร ไม่ชอบเลย มันเจ็บแปร๊บๆ ที่หัวใจอะ คนที่ทำให้พี่ต้นกล้ารู้สึกแบบนี้ได้ ต้องมีแค่ฉันสิ ทำไมกลายเป็นฉันที่กำลังโกรธเค้าหรอ

“ ไปโรงแรมเลยไหมครับ “

“ ไม่ ฉันจะกลับบ้าน ช่วยโทรบอกลุงซันด้วยว่าฉันป่วย “

วันนี้ฉันจะต้องเข้าไปในห้องนั้นให้ได้ อยากรู้ว่าไอ้ที่บอกว่าเหมือนฉัน เหมือนแค่ไหน

“ เป็นอะไร ไม่เห็นบอกพี่เลยว่าป่วย “

พอถึงบ้านฉันก็ลงจากรถทันที ไม่รู้หรอกว่าโกรธอะไร แต่โกรธ แต่ถึงยังไงก็ต้องทำในสิ่งที่มันคาใจให้เสร็จ นี่มัน 4 โมงแล้ว ต้องรีบหน่อยแล้ว ไม่งั้นลุงซันต้องกลับมาก่อนแน่ๆ

ฉันตรงไปที่ห้องของลุงซันทันที มีกล้องวงจรปิดรึเปล่า บ้าหน่า ในห้องนอนไม่น่าจะมี ฉันเข้ามาในห้องแล้วจัดการล็อคห้อง เข้ามาในห้องก็เจอกับชั้นหนังสือขนาดใหญ่กั้นเอาไว้เป็นทางเดิน พอเดินเข้ามา ทุกอย่างในห้องนี้ยังวางเป็นคู่ ชุดคลุมอาบน้ำที่แขวนเป็นคู่ รองเท่าสลีปเปอร์ยังวางเป็นคู่ ที่นี่มีโทรทัศน์มีเครื่องเล่นCd แต่ไม่มีแผ่นCd สักแผ่น แล้วมีไว้ทำไมอะ ต้องมีเหตุผลสิ

ฉันเดินไล่หาตามชั้นหนังสือ ก็เจอถึงเหตุผลที่ต้องมี เครื่องเล่นCd แล้ว ‘ ฮานีมูนกระบี่ 2 ‘ ตัวหนังสือที่เขียนเอาไว้บนกล่องของแผ่น Cd แผ่นหนึ่งที่วางเอาไว้ที่ชั้นวาง ไว้โดยไม่ซ่อนแบบนี้แสดงว่าหยิบมาดูบ่อยๆรึเปล่า

ฉันไม่รอช้ารีบหยิบขึ้นมาเปิดดูทันที

[ วันนี้เป็นวันที่ 2 แล้วนะคะ ]

( เธอจะถ่ายแบบนี้ทุกวันเลยรึไง )

[ ใช่..เป็นหลักฐานว่าพี่จะรักฉันไปทุกวันไงคะ ถ้าวันไหนพี่ไม่รักฉัน จะได้มาเปิดมันดู ว่าพี่สัญญากับฉันว่าอะไร ]

มีแต่ลุงซัน ไม่เห็นมีหน้าภรรยาของลุงซันเลย แต่ทำไมเสียงคุ้นจัง เสียงแบบนี้ฉันเคยได้ยินที่ไหนนะ ภาพของชายหนุ่มที่เดินจูงมือกับหญิงสาวที่เป็นคนถือกล้อง

[ พี่จะรักฉันแค่คนเดียวใช่ไหมคะ ]

( ก็ได้ถ้าเธอน่ารักมากพอ )

[ แต่ฉันรักพี่นะคะ รักมากซะด้วยนะจะบอกให้ ]

( ถ้างั้นพี่ต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว )

แล้วภาพก็ตัดลงพื้นทราย แล้วก็จบไป เสียงคุ้นๆนี่มันคือใครอะ