Ep.6 : ปัญหาจากชุดนอน
2162 คำ
Tiger Say........
“ อ่าวพี่ลูน่า จะไปไหนครับเนี่ย ถือของเต็มไม้เต็มมือเลย พี่ชายพี่ไปไหน “ ผมถามหญิงสาวที่ตอนนี้ถือของพะรุงพะรัง และไม่ลืมถามถึงผู้ติดตามของเธอด้วย
“ บังเอิญจังเลยที่เจอ อาจารย์ให้พี่เอาไปไว้ที่ห้องพักอาจารย์นะสิ พี่กล้าติดเรียน ยังไม่เลิกคลาสเลย “
“ งั้นผมช่วยถือ “
ไม่มีอะไรบังเอิญในโลกนี้ ผมแอบเห็นอาจารย์ให้พี่เค้าถือของตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว แล้วแอบอ้อมมาดักรอเธอที่นี่ ผมรับของจากสาวรุ่นพี่ร่างเล็ก ที่กำลังถือของมากมายเกินกว่าตัวเธอจะถือไหว
“ ขอบใจนะ เรียนคณะนี้หรอ พี่ไม่เคยเห็นเลย “
“ ผมต่างหากที่ไม่เคยเห็นพี่ “
“ งั้นหรอ ทำไมกันน้า เอาเถอะ แล้วนี่ยังอยากเรียนถ่ายรูปอยู่รึป่าว “
เธอคุยเป็นกันเองดีจัง ยิ้มน่ารัก แต่ทำไมตาถึงได้เศร้าจังเลยนะ
“ พี่คงต้องสอนผมอีกยาว อย่าเพิ่งเบื่อสอนนะ เห็นแบบนี้ผมเป็นคนตั้งใจกว่าที่พี่คิด การถ่ายรูปเป็นอะไรที่ผมทำไม่ได้เลย อ่อ วาดรูปด้วย ไม่ใช่ทางผมเลย “
“ งั้นหรอ แปลกดีจัง ว่าแต่ไทเกอร์คนอื่นมองเราแปลกๆรีป่าว “
ผมมองไปรอบๆ สายตามองมาที่เราจริงๆ
“ สงสัยจะเพราะว่าผมเดินกับคนสวย “ ผมหันไปยิ้มให้เธอ
“ พี่ว่าไม่ใช่แล้วล่ะ พี่ว่าเพราะพี่เดินกับเธอมากกว่า “
เธอเรียนที่นี่ยังไง ผมเป็นเพอร์เฟคแมนเลยนะ จะไม่รู้จักผมจริงๆหรอ เอาเถอะใช่ว่าทุกคนจะต้องรู้จักผมซะหน่อย เธอเป็นคนคุยสนุก ยิ้มสวย มีความอ่อนหวานแบบผู้หญิง ต่างจากผู้หญิง ที่ผมเคยเจอ
เราเดินมาจนถึงห้องพักอาจารย์ แล้ววางของที่พะรุงพะรังนี่ลง
“ ขอบคุณที่ช่วยนะ “
ผมยิ้มบางๆให้เธอ ก่อนจะเดินออกจากห้องพักอาจารย์มาพร้อมเธอ เราคุยเรื่องต่างๆ ส่วนใหญ่ผมจะถามเธอมากกว่า ที่แท้ลุงของเธอก็เป็นเพื่อนกับพ่อของเจ้าข๋า ไม่น่าล่ะถึงได้สนิทกัน
“ เอากล้องมาสิ พี่สอนถ่ายรูปต่อ “
2 ต่อ 2 งั้นหรอ เราสนิทกันถึงขั้นนั้นแล้วหรือ ไวกว่าที่คิดแฮะ อยากให้หัวใจของผมมันได้เต้นสักครั้ง แล้วผมจะเดินหน้าจีบเต็มที่เลย ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้เลย แค่ยังไม่เจอใครที่ทำให้ใจผมเต้นแรงได้ ผมอยากให้เป็นเธอ
“ พี่ว่างแน่นะ งั้นเป็นนางแบบให้ผมหน่อย “
“ เอาสิ ถือว่าตอบแทน ช่วยถือของละกัน พี่ว่างด้วย จะเป็นนางแบบฆ่าเวลาให้ “
“ พี่ต้นกล้านี่ พี่ชายหรอครับ “ ผมอดที่จะถามเธอไม่ได้ ถ้าเธอมีใครแล้วผมก็จะไม่ยุ่ง ผมไม่ชอบของคนอื่นหรอก
“ อื้มจะว่าอย่างงั้นก็ได้ “
ตอบแบบนี้แสดงว่า ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สายตาคนที่ชื่นต้นกล้าเวลามองผม มันทำให้ผมุ้สึกแปลกๆอย่าบอกไม่ถูก
เธอเดินมาเอากล้องที่ล็อคเกอร์กับผม ดูเป็นคนเข้าถึงง่ายกว่าที่คิดไว้ แบบนี้คงสนิทได้ไม่ยาก ผมเดินตามถ่ายรูปเธอไปเรื่อยๆ เธอเป็นนางแบบที่ทนแดด ทนลมดีแฮะ ชอบจัง
“ พี่ร้อนใช่ไหมเนี่ย “ ผมมองหญิงสาว ที่ตอนนี้เหงื่อหยดน้อยๆผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวผมของเธอเพื่อทัดหู สายตาคนตรงหน้าจับจ้องที่การกระทำของทำไม่วางตา
“ ทำแบบนี้กับทุกคนปะเนี่ย “
“ ทำอะไร ผมแค่เห็นว่าผมมันติดหน้าพี่เฉยๆ “ ผมพูดพร้อมจ้องไปที่ตาของเธอ แล้วยิ้มออกมาบางๆ
เค้าไม่ได้ชอบเรา ถ้าเกิดเราจู่โจมมากไป เค้าจะต้องหนีเราแน่ๆ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ดูเหมือนเธอจะชอบนะ ไอ้หัวใจบ้า เต้นซะที ผมก็อยากจะคบกับใครจริงจังบ้าง
“ อากาศร้อนแบบนี้ ไปตากแอร์ที่ชมรมดีกว่า ไปหาเจ้าข๋าด้วย “
“ ครับ “
หาเจ้าข๋างั้นหรอ เฮ้อ!!
เราเดินไปที่ห้องของชมรมถ่ายภาพ แต่ก็เจอพี่ต้นกล้าของเธอกำลังตามหาอยู่ จนได้สินะ!!! มารผจญจริง ผมจำต้องมองดูเธอเดินไปกับพี่ชายของเธอช้าๆ
“ พี่ลูน่าครับ !!! “
เธอหันมาตามเสียงเรียกของผม
“ พรุ่งนี้ผมจะรอที่นี่นะ “
เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่ผมได้รอยยิ้มของเธอเป็นคำตอบแล้ว จากที่จะเข้าชมรมถ่าย ไม่เข้าแล้วดีกว่า พี่ลูน่าไม่อยู่แล้วนิ ผมมองเข้าไปในห้องชมรม เห็นยัยทอมนั่งทำหน้าเครียดอยู่ที่เก้าอี้ มันอดไม่ได้ที่จะเข้าไปถามเลยว่าเป็นอะไร
“ เป็นไรอะ “
“ ฉันทำเสียเรื่องจริงๆเลย ฉันทำให้รุ่นพี่ที่เป็นนายแบบหนีไปแล้วอะ “
“ เค้ากลัวหน้าเธอใช่มะ หรือเธอไปเผลออัดเค้า “
“ ฉันไม่ตลก รุ่นพี่เค้าพยายามจะโอบเอว โอบไหล่ ฉันไม่ชอบ ฉันก็เลยด่าไปเลย “
หึหึ นั่นไง !!! ยัยนี่มันทอมชัดๆ
“ แล้วที่เครียดนี่คือ “
“ ฉันขอโทษยังไง เค้าก็ไม่ยอมมาถ่าย เค้าบอกถ้ายอมไปกินข้าวขอโทษ จะยอมพิจารณา “
“ ไร้สาระชิบ ต้องเป็นรุ่นพี่คนนั้นคนเดียวเลยหรอ “
“ ก็ป่าวหรอก ฉันแค่อยากได้คนดังใน ม. เราอะ จะได้มีคนสนใจเยอะๆ แล้วตอนนี้พี่เค้าก็มาแรง จะถ่ายโปสเตอร์โปรโมทให้ ชมรมคหกรรมเค้าอะ “
เรื่องแค่นี้ถึงกับหงอยเลยหรอ ก็ไปหาคนอื่นก็สิ้นเรื่อง มันแก้ปัญหานี้ยากตรงไหน
“ ถ่ายให้ฉันหน่อยได้ไหม “
หืออออ ผมเนี่หรอ?? ไม่ได้ว่างขนาดนั้น แต่ถ้าได้ข้อแรกเปลี่ยนจากเธอก็โอเคนะ
“ แล้วฉันจะได้อะไร “
“ อะไรก็ได้เลย ที่นายต้องการ “
อื้มมมมมม หึหึ น่าสนใจ ทุกอย่างเลยงั้นหรอ แม้แต่จะให้เป็นเบ้หรอ น่าสนุกดีจังเลย
“ แค่ถ่ายรูปใช่มะ ได้ดิ แต่ต้องทำตามสัญญานะ “
“ ขอบใจจจจจ “ เธอโผลเข้ากอดผมด้วยความดีใจ อะไรจะดีใจขนาดนั้น
ผมหอมดีจัง!!
ตึกๆ ตึกๆ !!! หัวใจของผมกำลังเต้นผิดจังหวะรึป่าว หรือจะเพราะถูกกอด
“ รู้ไหมนายช่วยชีวิตฉันมากเลย “
ยัยนี่จะกอดผมอีกนานไหม จนผมต้องดันเธอออก เธอทำหน้างงเล็กน้อย ยัยนี่รู้ตัวรึป่าว ว่ากอดผู้ชาย พ่อเธอเลี้ยงลูกยังไงเนี่ย ให้มากอดคนอื่นหน้าตาเฉยเนี่ย ไหนบอกไม่ชอบให้ผู้ชายถูกตัว แต่ดันกอดผู้ชายเฉย ย้อนแย้งสุดๆ
“ พรุ่งนี้นะ ขอไลน์หน่อย จะเอาไว้นัดเวลา “
“ ฉันลุงทุน เพราะอยากได้ผลตอบแทน ถ้าฉันให้เธอทำให้ฉันรู้สึกไม่คุ้มค่า จะไม่มีการช่วยเหลือจากฉันอีก เพราะการช่วยเธอครั้งที่แล้ว แม้จะไม่ตั้งใจ เธอก็ยังไม่ได้ตอบแทนฉันเลย “
“ นายนี่มัน ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย “ เดี๋ยวว่าผมงั้นหรอ
“ ถ้างั้นฉันไปล่ะ “
“ เดี๋ยวๆ เออก็ได้ ยอมแล้ว ฉันจะยอมทำตามที่นายบอกทุกอย่างเลย โอเคไหม “ เธอคว้าแขนของผมไว้ สีหน้าแบบนี้ไม่เคยเห็นแฮะ เธอกำลังอ้อนผมงั้น มีความเป็นผู้หญิงเหมือนกันแฮะ !!!
“ ก็แค่เนี๊ยะ “
“ ไหนไลน์อะ “
ผมส่งโทรศัพท์ของผมให้เธอ แค่นี้ก็ต้องยิ้มขนาดนั้นเลย ตลกชะมัด เหมือนกับเธอเป็นคนที่แสดงออกทางอารมณ์ชัดเจน ก็ดี...ดูเป็นผู้หญิงที่ไม่ซันซ้อนดี
“ พรุ่งนี้นะ ว่างให้ฉันด้วยนะ ครั้งนี้ฉันเป็นตากล้อง รับรองว่าถ่ายนายดูดีทุกรูป “
“ อื้ม ฉันไปละ วันนี้ต้องเข้าบริษัท “
“ อื้ม ขอบใจน้า นายมาเหมือนพระมาโปรดเลยนะเนี่ย “
“ เวอร์มากไปละ “
“ เห็นหงิมๆ ที่แท้ก็แรด “ เสียงจากใครคนนึงในเงามึด ที่มองการสนทนาของทั้งคู่อย่างไม่วางตา
Luna Say..........
ช่วงนี้ลุงซันไม่ออกไปเที่ยวเลยแฮะ จะเป็นคนดีจริงหรอ ได้หรอ ตลกหน่า แต่ถ้าเลิกเที่ยวเค้าจะเห็นฉันมากขึ้นรึป่าว วันนี้ทำตัวดีๆ แล้วไปอ้อนให้ลุงซันพาไปกินข้าวข้างนอกดีกว่า
ฉันจัดการอาบน้ำ แต่วันนี้ทำไมพี่สจีไม่เอาชุดนอนมาให้เหมือนทุกที แปลกใจจัง ฉันเลยต้องห่อผ้าขนหนูออกมาข้างนอก เพื่อไปที่ห้องรีดผ้าเพื่อหาชุดนอน
ชุดนอนของฉันอยู่ไหนนะ ฉันเข้ามาในนี้ไม่บ่อยเท่าไหร่ เพราะปกติพี่สจีจะเป็นคนเตรียมชุดให้ทุกวัน
“ อะ นี่ไงเจอแล้ว ชุดนอนฉันอยู่นี่เอง “ แต่พอแต่งตัวเสร็จก็ต้องไปสะดุดตากับตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่
ตู้อะไรอะ เสื้อผ้าของลุงซันเยอะขนาดนี้เลยหรอ มันอดใจไม่ได้เลยที่จะเปิดมันออก แต่พอเปิดออกมาต้องตกใจกับเสื้อผ้าผู้หญิงมากมาย น่ารักๆทั้งนั้นเลย ฉันเลยหยิบออกมาทาบตัวดู ขนาดพอๆกับฉันเลย ของใครอะ ภรรยาเก่าของลุงซันหรอ พอดูไปเรื่อยๆ ก็สะดุดตาอีกครั้งกับชุดนอนมากมาย นี่มันเข้าขั้นชุดนอนไม่ได้นอนเลยนะเนี่ย ลุงซันมีรสนิยมแบบนี้เองหรอเนี่ย
ขอลองบ้างได้ไหมอะ บางชุดก็น่ารักดีแฮะ แอบโป๊ไปหน่อย แต่ลุงซันชอบคอสเพลย์แบบนี้เหรอเนี่ย รสนิยมแบบนี้นิเอง ชอบอะไรที่น่ารักๆงั้นหรอ แต่ฉันก็น่ารักนะ
ฉันเดินออกมาด้วยชุดกี่เพ้าสีดำ ผ้ามันเงา ลื่นๆ ใส่สบายมากๆ แม้จะสั้นไปหน่อย ชอบชุดนี้ที่สุดเลย ใส่แล้วก็พอดีตัวอีกต่างหาก พอใส่ชุดนี้ออกมาจากห้อง ก็เจอกับพี่สจีที่กำลังจะเข้ามาเตรียมชุดให้ลุงซัน พี่สจีเห็นฉันใส่ชุดนี้ก็ทำหน้าตกใจสุดขีด
“ คุณลูน่าคะ ไม่ได้นะคะ รีบไปถอดออกเลยค่ะ “
“ ทำไมคะน่ารักดีออก “
“ ไม่ได้ค่ะ คุณซันเธอหวงมากเลยค่ะ เข้าไปเปลี่ยนเป็นชุดอื่นเถอะนะคะ ไม่งั้นพี่ต้องถูกดุแน่เลยค่ะ “
ฉันส่ายหัวน้อยๆ เพราะไม่อยากเปลี่ยนอะ ก็ชุดนี้น่ารักอะ ไม่นานลุงซันก็เดินผ่านมาเพื่อเข้าห้องน้ำ แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นชุดที่ฉันใส่
“ น่ารักใช่ไหมคะลุงซัน “
“ ไปถอดออก “ เสียงเรียบๆ ทำเอาฉันไม่เข้าใจ
“ หนูขอชุดนี้ได้ไหมคะ มันอยู่ในตู้ก็ไม่มีใครใส่ น่าสงสารออก “
“ ไปถอดออก เดี๋ยวนี้!!! “ ลุงซันเริ่มขึ้นเสียง
ทำไมต้องดุฉัน ฉันแค่ใส่เองนะ ไม่ได้เสียหายสักหน่อย มันก็แค่ของคนเก่า ทำไมถึงต้องหวงขนาดนี้
“ ทำไมต้องหวงขนาดนี้ด้วยค่ะ ภรรยาเก่าของลุงเค้าก็เลิกไปตั้งนานแล้ว “
“ แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งของๆฉัน “ สายตาดุๆ นั่นมันเหมือนบอกว่าฉันไม่คู่ควรที่จะใส่ชุดของเธอ
“ เค้าทิ้งลุงไปตั้งนานแล้วนะคะ แต่ฉันสิ ฉันเป็นคนที่อยู่ตรงนี้ เป็นคนที่ดูแลลุง อยู่ข้างลุง ทำไมลุงถึงไม่มองฉันบ้าง “ อารมณ์ที่เริ่มมากขึ้นมันทำให้ฉัน อดไม่ได้ที่จะพูดในสิ่งที่คิด
“ ไปถอดออก “
“ ไม่ถอด ตอนแรกหนูก็ไม่อยากได้ ตอนนี้อยากได้แล้ว “ ฉันยังคงดื้อดึง
“ อย่าเอานิสัย ชอบแย่งของของคนอื่นของพ่อเธอมาใช่ได้ไหม “ เสียงที่ทุ้มต่ำ กับสายตารังเกียจ ที่เพิ่งเคยได้รับจากคนตรงหน้า มันเหมือนมีดที่กรีดแทงลงกลางใจ
ใจร้าย ใจร้าย ลุงมันใจร้ายเกินไปแล้ว ไม่อยากอยู่แล้วบ้านหลังนี้ ลุงซันโคตรไร้เหตุผลเลย แค่ชุดๆเดียวมันจะอะไรนักหนา มันถึงกับต้องด่าไปถึงพ่อเลยหรอ น้ำตาหยดน้อยๆเริ่มไหลออกมาจากตา ด้วยความเจ็บปวด และเสียใจ
ฉันเดินหนี แต่กลับถูกคนเป็นลุงคว้าแขนเอาไว้
“ ปล่อยนะคะ “
“ ไปถอดชุดออก “
โธ่...ไม่ได้สนใจฉันสักนิด สนใจแต่ไอ้ชุดบ้านี่ ไม่ใช่อีกแล้ว นี่ไม่ใช่ลุงซันที่ฉันรู้จักอีกแล้ว ฉันสะบัดมือของลุงซันออก พร้อมวิ่งลงไปข้างล่างทันที
- ผู้เขียน
