เลี้ยงรักด้วยแค้น

แผนสยบซาตาน

“พี่ขวัญคะ พิมพ์แก้กระโปรงพี่ขวัญเสร็จแล้วนะคะ พี่ขวัญลองดูสิคะว่าพอดีมั้ย” พิมพ์กานต์ในวัย 16 ปีรีบยื่นกระโปรงในมือให้ครองขวัญพี่สาวใจดีที่รับเธอมาอยู่ด้วยเมื่อ 4 ปีที่แล้วดูอย่างร่าเริง

“ไหน พี่ดูสิ” ครองขวัญที่เพิ่งกลับจากทำงานรับกระโปรงที่น้องน้อยยื่นให้มาแล้วลองใส่ดู

“ต๊าย! พี่ผอมลงจริงๆ ด้วยนะเนี่ยพิมพ์ใส่ได้พอดีเลยแหละ ดีใจจัง!” ครองขวัญหมุนตัวส่องกระจกไปมาชื่นชมรูปร่างที่สะโอดสะองขึ้นของตัวเองจนต้องให้พิมพ์กานต์แก้ขนาดเสื้อผ้าให้เล็กลงไซส์นึง

“จริงๆ พี่ขวัญไม่เห็นอ้วนเลยสักนิดนะคะ พิมพ์ว่าพี่ขวัญดูสวยสมส่วนอยู่แล้วแต่ผอมลงนิดนึงก็ดูเฟิร์มขึ้นค่ะ”

“แหม! ..ปากหวานน่ารักจริงๆ เด็กคนเนี้ย อย่างงี้พี่ถึงรักตายเลย ฮะฮะฮะ..” ครองขวัญเอานิ้วบีบคางสาวน้อยเขย่าไปมาด้วยความเอ็นดู

ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วที่ครองขวัญรับพิมพ์กานต์มาดูแลนับวันเธอก็ยิ่งรักใคร่เด็กสาวมากขึ้นๆ ทุกวัน พิมพ์กานต์เป็นเด็กดีเรียบร้อยน่ารัก เธอขยันเรียน ดูแลทำความสะอาดบ้านอย่างเรียบร้อยโดยที่ครองขวัญไม่ต้องจ้างแม่บ้านอีกต่อไปตามความประสงค์ของพิมพ์กานต์ ถึงแม้ครองขวัญจะบอกว่าไม่จำเป็นต้องทำก็ตามพิมพ์กานต์ก็ยืนยันว่าเธอยินดีทำเอง ครองขวัญซื้อจักรคอมพิวเตอร์ให้น้องสาวไว้ใช้หลังจากเห็นน้องน้อยพยายามแก้ไขซ่อมแซมเสื้อผ้าของเธอด้วยเข็มกับด้ายอยู่เสมอๆ ตั้งแต่มาอยู่ใหม่ๆ แล้วก็กลับกลายเป็นของขวัญชิ้นที่พิมพ์กานต์ถูกใจเป็นที่สุด

ทาวน์เฮ้าส์หลังเล็กสองชั้นแบบสองห้องนอนของครองขวัญที่พ่อของเธอซื้อไว้ให้นานแล้วไม่เคยได้รับการตกแต่งใดๆ นอกจากสะอาดสะอ้านเรียบร้อยเท่านั้น บัดนี้มันได้รับการตกแต่งด้วยผ้าม่านลายหวานๆ ผ้าบุโซฟาสีสวย ปลอกหมอนสีสันสดใสจากฝีมือของพิมพ์กานต์ ไม่นับการแก้ไขซ่อมแซมเสื้อผ้าของครองขวัญที่พิมพ์กานต์หมั่นดูแลให้พี่สาวอยู่เสมอๆ ทำให้ครองขวัญประหยัดเงินไปได้เยอะไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่บ่อยๆ ถ้ามันขาดหรือเสียหายเธอก็มักจะทิ้งแล้วซื้อใหม่เพราะที่นี่ไม่ค่อยมีใครรับซ่อมแซมเสื้อผ้าเหมือนเมืองไทยหรือมีก็ค่าแรงแพงมากซื้อใหม่ดีกว่า แต่ตอนนี้น้องสาวที่น่ารักของเธอดูแลเสื้อผ้าให้ราวกับคอสตูมส่วนตัวเธอเลยสบายมากมีเงินเหลือซื้อของสวยๆ งามๆ มาแต่งตัวให้น้องสาวคนสวยได้อีกเยอะ ซึ่งเธอมองเห็นความงดงามของพิมพ์กานต์ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน จวบจนวันนี้แม้ว่าน้องจะยังไม่โตเป็นสาวเต็มตัวแต่เค้าความงามก็ยิ่งเพิ่มทวีมากขึ้นๆ เห็นได้ชัดจากการที่มีหนุ่มๆ ฝรั่งตาน้ำข้าวมาแวะเวียนเยี่ยมเยียนเพียรชวนน้องสาวของเธอไปเที่ยวบ่อยๆ แต่พิมพ์กานต์ไม่ยอมไปกับใครสักคน เธอจะปฎิเสธกับทุกๆ คนอย่างสุภาพ เธอชอบที่จะอยู่บ้านทำงานบ้านหรือเย็บผ้ามากกว่า

“พิมพ์...พิมพ์ไม่อยากออกไปเที่ยวไหนๆ มั่งเหรอจ๊ะ สุดสัปดาห์นี้พี่ว่างนะพี่ลาพักร้อนเราไปเที่ยวที่ไหนกันสักที่ดีมั้ย” ครองขวัญทำไม่รู้ไม่ชี้ชวนน้องสาวไปงั้นๆ แต่จริงๆ แล้วเธอตั้งใจลางานเพื่อพาพิมพ์กานต์ไปเที่ยวโดยเฉพาะ

เธอกลัวว่าน้องสาวจะอ่อนต่อโลกจนเกินไปถ้ามัวแต่ขลุกอยู่แต่ที่บ้าน ก่อนหน้านั้นเธอทั้งเรียนทั้งทำงานจนไม่มีเวลาจะไปไหนๆ ได้ ตอนนี้ครองขวัญเรียนจบปริญญาโทแล้วภาระเรื่องเรียนก็หมดไปเหลือเพียงทำงานเท่านั้น เธอจึงมีเวลามากขึ้นและก็อยากจะสอนอะไรๆ น้องสาวเพื่ออนาคตข้างหน้าเมื่อพิมพ์กานต์ต้องกลับไปเมืองไทยจะได้พร้อมสำหรับทุกสถานการณ์ ครองขวัญจะสอนให้น้องเข้มแข็ง..เอาตัวรอด..ให้อภัย..เอาอกเอาใจ.. ทั้งหมดนั่นสำหรับคนๆ เดียว การิน

เธอไม่อาจรู้ได้ว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นไรหากพิมพ์กานต์ได้กลับไปเมืองไทย การินยังจะโกรธเกลียดน้องสาวของเธออยู่มั้ย? จะทำร้ายน้องหรือเปล่า? ครองขวัญดูแลพิมพ์กานต์มากว่า 4 ปีจนเธอรักเด็กน้อยคนนั้นเข้าไปเต็มหัวใจ เธอไม่ต้องการให้น้องสาวของเธอต้องเป็นอันตราย เธอจะเตรียมพิมพ์กานต์ไว้สำหรับทุกๆ สถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้ เหนือสิ่งอื่นใดหากจะเปลี่ยนจากร้ายให้กลายเป็นดีพิมพ์กานต์จะต้องชนะใจการินให้ได้

ด้วยความสนิทสนมราวกับพี่น้องระหว่างเธอ คณิศและการินทำให้เธอรู้ถึงนิสัยใจคอและรสนิยมของการินดีเธอจึงฝึกน้องสาวทุกอย่างตั้งแต่ชงกาแฟแบบที่การินชอบ, อาหารที่การินโปรดปราน, เสื้อผ้าที่ถูกรสนิยม ฯลฯ เท่าที่ครองขวัญจะจำได้

เธอสอนพิมพ์กานต์ทุกสิ่ง เธอไม่ได้แนะนำว่าพิมพ์กานต์ควรทำเช่นนั้นเช่นนี้เพื่อเอาใจการิน แต่ครองขวัญจะใช้คำพูดจูงใจเช่นว่า “คุณพี่รินชอบเสื้อผ้าแนวนี้, คุณพี่รินกินกาแฟดำน้ำตาลช้อนเดียว, คุณพี่รินชอบสปาเก็ตตี้คาโบนาร่า, คุณพี่รินชอบผู้หญิงผมยาว ฯลฯ” แรกๆ เด็กน้อยก็งงๆ ว่าทำไมครองขวัญถึงพูดถึงแต่ ‘คุณพี่ริน’ แต่พอนานไปพิมพ์กานต์ก็ชินไม่ว่าจะทำอะไรจะคอยถามว่าแบบนั้น..แบบนี้..คุณพี่รินจะชอบหรือไม่ จนกลายเป็นข้อมูลที่พิมพ์กานต์จำได้ทุกสิ่งเกี่ยวกับการินโดยที่เด็กสาวก็ไม่รู้ตัว ครองขวัญสบายใจขึ้นมากเมื่อพิมพ์กานต์โตขึ้นและจดจำสิ่งที่เธอสอนได้อย่างแม่นยำ เหลือเพียงแค่ประสบการณ์การเข้าสังคมกับคนอื่นๆ ที่พิมพ์กานต์ต้องฝึกฝนและพบปะผู้คนให้หลากหลายกว่านี้ ครองขวัญเชื่อว่าหากพิมพ์กานต์เป็นได้ดังใจหวัง การินต้องสยบลงต่อหน้าน้องสาวที่รักของเธอแน่นอน

“พี่ขวัญอยากไปที่ไหนเหรอคะ” เสียงใสๆ ตอบมาดึงครองขวัญออกจากภวังค์แผนกระชากใจซาตาน

“อืมม...ตั้งแต่พิมพ์มาอยู่นี่นอกจากไปโรงเรียนแล้วก็แทบจะไม่ค่อยได้ไปไหนเลยออกไปซื้อของก็ไปแค่ใกล้ๆ บ้าน เราเดินเล่นไปเรื่อยๆ ชมเมืองละกัน เดินเลาะแม่น้ำ จิบชายามบ่าย ดินเนอร์กันในร้านที่เราอยากกิน ดีมั้ย”

“ดีสิคะ พิมพ์ไม่อยากไปกับคนที่พิมพ์ไม่รู้จักแต่ถ้าไปกับพี่ขวัญคงสนุกมากแน่ๆ เลย” พิมพ์กานต์ยิ้มแป้นตาเป็นประกาย

“เด็กเอ๋ยเด็ก! ..ตัวโตเป็นสาวแล้วรู้มั้ยจะมาเกาะอยู่แต่กับพี่จะสนุกได้ไง girl teenagerที่นี่เค้าก็ควงboyfriendไปเที่ยวกันทั้งนั้นแหละ”

“แหม..แต่พิมพ์ไม่ชอบนี่คะ พิมพ์ไม่ชอบเด็กผู้ชายฝรั่งเลยค่ะ พวกเค้าชอบจับเนื้อต้องตัวเวลาคุยด้วยไม่กอดไหล่ก็กอดเอวถ้าเกิดไปเที่ยวไหนๆ กันสองต่อสองเค้าไม่ยิ่งทำอะไรเกินกว่านี้เหรอคะ”

“ก็จริงจ๊ะ แต่สังคมและวัฒนธรรมมันต่างกันอะเนอะเค้าก็เลยโตมาแบบนั้น จะว่าพวกเค้ากิริยาไม่ดีก็ไม่ใช่แต่เป็นเพราะคนอื่นๆ ก็ทำแบบนี้กันเป็นเรื่องธรรมดา พิมพ์เป็นหญิงไทยแท้ๆ เลยนะเนี่ยที่ไม่ชินกับเรื่องแบบนี้” ครองขวัญเอามือเขย่าศีรษะน้องสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู

“แม่สอนพิมพ์มาตั้งแต่เด็กๆ เลยค่ะว่าอย่าเล่นกับเพื่อนผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัวมันไม่งาม พิมพ์ทำตามที่แม่บอกมาตลอดแล้วจริงๆ พิมพ์ก็ไม่ค่อยชอบเล่นกับเด็กผู้ชายด้วยค่ะ พิมพ์ว่าเด็กผู้ชายชอบแกล้งเด็กผู้หญิง” พิมพ์กานต์เบ้ปากใส่เด็กผู้ชายในอดีตแล้วสีหน้าก็สลดลงเมื่อคิดถึงคำสอนของแม่ขึ้นมาได้

“คิดถึงแม่เหรอพิมพ์..” ครองขวัญทักเมื่อเห็นสีหน้าห่อเหี่ยวลงของน้องสาว

“ค่ะพี่ขวัญ ถึงแม่จะออนไลน์คุยกับพิมพ์บ่อยๆ แต่ก็นานแล้วนะคะที่พิมพ์ไม่ได้กอดแม่เลย วันแม่พิมพ์ก็ไม่ได้ร้อยมาลัยกราบตักแม่มานานแล้ว เมื่อไหร่พิมพ์จะกลับไปหาแม่ได้ละคะ คุณพี่รินเค้าหายโกรธพิมพ์กับแม่รึยังคะพี่ขวัญ” พิมพ์กานต์เงยหน้ามองพี่สาวดวงตารื้นไปด้วยน้ำตาเอ่อคลอ

“สักวันนึงจ๊ะพิมพ์..พี่กับพ่อสัญญาว่าจะทำให้พิมพ์ได้กลับบ้านอย่างแน่นอนแต่คงยังไม่ใช่วันนี้มันยังไม่ถึงเวลาจ๊ะ พิมพ์อย่าเศร้าไปเลยเรื่องราวร้ายๆ มันผ่านไปแล้ว ตอนนี้คุณพี่รินเค้าเรียนจบกลับไปเมืองไทยแล้วกำลังสร้างบ้านและทำไร่ชาอยู่ทางเหนือ เค้ารับคุณป้าดารินไปอยู่ด้วยแล้วอะไรต่างๆ มันคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ และคุณพี่รินก็คงจะหายโกรธแค้นลงไปได้บ้าง รอเวลาอีกสักระยะให้ทุกอย่างลงตัวกว่านี้พิมพ์ก็จะได้กลับไปอยู่กับแม่นะจ๊ะ พี่เชื่อว่ากว่าจะถึงวันนั้นคุณพี่รินคงหายโกรธแล้วและคงยุ่งกับธุรกิจของเค้าจนไม่มีเวลามาสนใจพิมพ์กับแม่แล้วละ” ครองขวัญลูบศีรษะปลอบใจน้องสาว

ถึงแม้จะพูดไปแบบนั้นก็เพียงเพื่อให้น้องสบายใจ แต่ลึกๆ แล้วครองขวัญรู้ดีว่าการินไม่มีวันลืมความรู้สึกแค้นเคืองสองแม่ลูกแน่นอน เธอรู้จักการินดี..คนไหนทำให้โกรธเกลียดเขาจะจำจนวันตาย ในกรณีนี้ถึงแม้จะเป็นความเข้าใจผิดแต่การินเฝ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงผลลัพธ์มันก็เหมือนกัน และเธอก็เชื่อว่าถึงแม้พิมพ์กานต์จะได้กลับไปเมืองไทยแต่หากการินรู้ซึ่งเค้าก็ต้องรู้แน่นอน การินจะไม่มีวันปล่อยให้พิมพ์กานต์ได้กลับไปใช้ชีวิตกับแม่ได้ง่ายๆ เด็ดขาด

“พิมพ์ก็จะรอวันนั้นค่ะ” พิมพ์กานต์โหยหาอ้อมกอดแม่โผกอดครองขวัญแน่น

“เด็กดีจ๊ะ..อีกไม่นานหรอก พี่อยากให้พิมพ์จบปริญญาตรีก่อนแล้วค่อยกลับนะ ตอนนี้พิมพ์สอบเทียบได้จบระดับไฮสคูลเปิดเทอมใหม่นี้ก็เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแล้วนะจ๊ะ น้องสาวเรียนเก่งขนาดนี้พี่ภูมิใจมากๆ เลยละจ๊ะ” ครองขวัญเปลี่ยนเรื่อง

“พิมพ์ไม่อยากให้พี่ขวัญต้องส่งเสียพิมพ์นานๆ หลายๆ ปีน่ะค่ะ พี่ขวัญจะเสียค่าใช้จ่ายเยอะ”

“เงินพี่ที่ไหนกันเงินคุณพี่รินต่างหาก ขวัญจะเรียนไปจนจบดอกเตอร์พี่ยังส่งได้เลย”

“เงินคุณพี่รินแต่พิมพ์เห็นพี่ขวัญไปเบิกมาจ่ายแค่ค่าเทอมพิมพ์เองค่ะ นอกนั้นเงินพี่ขวัญที่เลี้ยงพิมพ์อยู่ทุกวันพิมพ์รู้นะคะ”

“แหม! ..เด็กคนนี้นี่ฉลาดเกินไประ! ..พี่ไม่ได้เดือดร้อนนี่จ๊ะเลี้ยงน้องเพิ่มอีกแค่คนเดียวแต่ได้แม่บ้านพร้อมคอสตูมส่วนตัวมาพร้อมทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้ล่ะ เงินเดือนพี่ออกเยอะแยะไปแถมพ่อยังจะเอาเข้าบัญชีไว้ให้ทุกเดือนๆ ใช้ยังไงก็ไม่หมด พี่เอาไว้เลี้ยงน้องสาวไว้ดูเล่นสักคนจะสิ้นเปลืองขนาดไหนเชียว เรียนไปเถอะจ๊ะไม่ต้องห่วงพี่ พี่เองกะจะทำงานอีกสัก4-5ปีก็จะกลับบ้านแล้วเหมือนกันแต่ตอนนี้ยังอยากทำงานหาประสบการณ์ไปเรื่อยๆ ก่อน เอาไว้พิมพ์กลับเมื่อไหร่พี่ก็จะกลับมั่งไม่มีน้องให้เลี้ยงแล้วนี่เนอะ ฮะฮะฮะ..”

“ค่ะพี่ขวัญ พิมพ์สัญญาจะไม่ทำให้พี่ขวัญผิดหวังค่ะ พิมพ์จะเรียนให้จบเร็วๆ แล้วก็จะเอาเกียรตินิยมมาฝากพี่ขวัญด้วยค่ะ”

“ต๊าย! ...น่ารักที่สุดน้องพี่!” ครองขวัญมันเขี้ยวเอ็นดูความน่ารักของน้องคว้าพิมพ์กานต์มากอดซะแน่น พิมพ์กานต์หัวเราะคิกคักสองสาวล้มตัวลงบนโซฟาเล่นจี๋เอวกันไปมาสนุกสนาน

ครองขวัญยังไม่อยากคิดถึงวันข้างหน้า..เธอคิดแค่วันนี้..เธอจะเตรียมพิมพ์กานต์ไว้ให้พร้อมสำหรับอนาคตที่ไม่อาจคาดเดาสถานการณ์ได้ น้องสาวของเธอจะต้องรับไหวไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอไม่อาจช่วยอะไรได้มากไปกว่านี้เพราะหากเธอปกป้องพิมพ์กานต์ออกนอกหน้าต่อหน้าการินความสัมพันธ์อันยาวนานระหว่างพี่น้องของเธอกับการินคงแตกร้าวแน่นอน

‘พี่จะปั้นเธอสุดความสามารถพิมพ์กานต์ ในเมื่อเธอหนีรินไปไหนไม่ได้..เธอต้องเป็นคนที่ทำให้รินต้องพ่ายแพ้ เธองามพร้อมทั้งกายและใจกิริยามารยาทงดงามไม่มีที่ติ สติปัญญาล้ำเลิศเรียนเก่งหาตัวจับยาก พี่เชื่อว่าเธอจะเอาตัวรอดได้..และพี่ก็เชื่อว่าในที่สุดเธอจะชนะ พี่เชื่อว่าแม้แต่ซาตานก็ต้องสยบลงตรงหน้าเธอ!’