NO HEART :: CHAPTER 2 [30%]
1269 คำ
NO HEART
2
“มาอยู่ด้วยกันสิ หนุ่มน้อย”
“เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องไปกับแกด้วย” สายตาคมกริบของเด็กชายวัยสิบขวบที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา พร้อมกับในมือที่ถือไม้หน้าสามเลอะเลือด สายฝนช่วยชำระเลือดจากชายสามคนที่นอนสลบอยู่ ใบหน้าของเด็กชายที่เขาเห็นต้องตกใจกับท่าทางและแววตาที่แสนจะน่ากลัว ราวกับปีศาจสิงอยู่ในร่าง ริชาร์ดในวัยยี่สิบสามปี นั่งลงตรงหน้าเด็กชายคนนี้ที่ยกไม้จ่อมาที่ใบหน้าของเขา
“เธอชื่ออะไร?”
“ไวท์”
“งั้นเหรอ? ทำไมถึงทำร้ายคนของฉันแบบนี้ล่ะ” ไวท์วัยสิบขวบไม่ตอบ แต่กลับหันไปมองชายสามคนที่นอนสลบอยู่ด้วยสีหน้าเคียดแค้น และตวัดสายตามาจ้องริชาร์ดต่อ
“มันทำร้ายพี่สาวฉัน”
“พี่สาว? เธอมีพี่สาวด้วยเหรอ แล้วคนของฉันทำอะไรพี่สาวเธอ” ริชาร์ดขมวดคิ้วทันที ก่อนจะมองร่างของเด็กสาววัยสิบสามปีที่ใบหน้าถูกตบเป็นรอยแดง เดินออกมาจากมุมตึก ใบหน้าสวยราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ สะกดหัวใจของมาเฟียวัยยี่สิบสามปีของเขา ถึงแม้จะมีรอยช้ำตามใบหน้าแต่หาทำให้ใบหน้าสวยถูกมันบดบังไม่ ไวท์เห็นวิเวียนเดินออกมาจากตึกก็รีบไปประคองพี่สาวตัวเองมาทันที
“มันจะข่มขืนพี่สาวฉัน”
“!!!”
“ฉันไม่เอามันตายก็ดีแค่ไหนแล้ว...”
“ไวท์ พอเถอะ เรากลับกันเถอะนะ” น้ำเสียงเล็กๆ เข้าไปรบกวนหัวใจของริชาร์ดอย่างมาก มือหนาคว้าข้อมือเล็กของเด็กสาวไว้แน่น แต่ทว่า...
เพียะ!!
“แกคิดจะทำอะไรพี่ฉัน!!”
“เปล่า ฉันแค่อยากให้พวกเธอไปอยู่ด้วยกันกับฉัน”
“หือ?”
“ฉันจะอุปการะเธอทั้งสองคนเอง ต่อจากนี้ไป... พวกเธอสองคนจะไม่ลำบาก และเดียวดายกัน”
“...”
“มาอยู่กับฉันนะ เรียกฉันว่าอาหรือพ่อก็ได้”
“จะแน่ใจได้ยังไงว่าแกจะไม่หลอกพวกเรา” ไวท์มีความคิดที่เกินเด็กสิบขวบ เขาฉลาดและเข้มแข็งต่างจากเด็กสิบขวบรุ่นเดียวกัน เขามีความเย็นชา แข็งกระด้างและโหดร้ายมากกว่าเด็กทั่วไป แล้วริชาร์ดคิดถูกหรือที่จะเลี้ยงเด็กอันตรายอย่างเขาไว้
“ฉันเป็นมาเฟีย ไม่เคยโกหก... ไปอยู่กับฉันนะทั้งสองคน แล้วเธอจะไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้อีก”
“ไวท์ พี่ว่า...”
“ไม่ต้องห่วงนะวิว ฉันจะดูแลเธอเอง”
“ไวท์!!”
“อะไร?”
“คิดอะไรอยู่เหรอ?”
“เปล่า” ใบหน้าหล่อหันไปมองวิเวียนที่เดินมาจัดชุดสูทของเขาให้อย่างยิ้มแย้ม เขาอยากเห็นพี่สาวของเขายิ้มให้เขาแบบนี้ ไม่อยากให้อดีตที่เลวร้ายมาทำให้เขาและพี่สาวต้องพบเจออะไรที่มันโหดร้ายอีกแล้ว วิเวียนผูกเนกไทให้ไวท์เพราะว่าวันนี้จะเป็นวันที่ไวท์จะขึ้นเป็นหัวแก๊งมาเฟียของริชาร์ดอย่างเต็มตัว ใบหน้าหล่อมองวิเวียนที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปเกาะอกสีน้ำเงิน ผมสีน้ำตาลลอนก็ก้าวเป็นม้วยขึ้นไป ใบหน้าแต่งแต้มจนสวย มือหนายกขึ้นเกี่ยแก้มพี่สาวตัวเองทันทีอย่างอ่อนโยน
“มีอะไร?”
“ก็ไม่รู้สิ รู้สึกว่าเธอจะสวยเกินไป ฉันไม่อยากเห็นผู้ชายที่ไหนมามองเธอ”
“อาการหวงพี่สาวกำเริบหรือไง?”
“ไม่ใช่ซะหน่อย ฉันกลัวว่าสักวันเธอจะทิ้งฉันต่างหาก” วิเวียนเงยหน้าสบตากับไวท์ที่ถึงแม้จะไม่แสดงออกมาทางสายตา แต่คำพูดของเขาทำให้เธอถอนหายใจออกมาทันที
“พี่ไม่มีวันทิ้งนายนะไวท์ ไว้ใจได้”
“รู้แล้วน่า... ไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวก่อน พี่มีเรื่องจะบอก”
“อะไร?” ไวท์มองวิเวียนที่ทำหน้าไม่ดีเท่าไหร่ จนเขาขมวดคิ้วทันทีกับท่าทางของเธอ
“คือ พี่มีคนอยากจะแนะนำให้รู้จัก”
“ใคร?”
“โทนี่”
“หมายถึง ไอ้ฝรั่งหน้าหล่อที่จูบเธอที่หน้าบ้านใช่ปะ?” วิเวียนพยักหน้ารับ ความจริงแล้ว เธอกับโทนี่เป็นเพื่อนกันมานาน แต่ว่าเขาอยากจะขยับจากเพื่อนมาเป็นอย่างอื่น ทำให้เธอลังเลนิดหน่อย เพราะว่าน้องชายตัวดีของเธอต้องไม่ยอมแน่ๆ แต่ทว่าใบหน้าหล่อกลับยักไหล่อย่างไม่สนใจ
“เอาสิ”
“เอ๋?”
“พามันมา รู้จักกับฉัน...”
ร่างหนาแสยะยิ้มและเดินออกจากห้องตัวเอง พร้อมกับร่างของราชันย์และริชาร์ดที่แต่งตัวเสร็จแล้ว ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มทันทีเมื่อราชันย์เดินตรงมาหาเขา
“โอ้โห หัวแก๊งคนต่อไปเนี่ย หล่อกว่าหัวแก๊งคนเก่าอีกนะ”
“ราชันย์...”
“ฮ่าๆ อะไรกันพ่อ ก็มันจริงนี่น่า พี่ไวท์หล่อดุมาก” ไวท์ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหันไปมองร่างบางของอีฟที่เดินมา ด้วยชุดกระโปรงเรียบร้อย พอเธอเห็นไวท์ก็เลือกที่จะเบือนหน้าหนีเขา เหตุการณ์วันนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบหน้าของไวท์เอามากๆ มีอย่างที่ไหน จูบคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แย่ชะมัด แต่ทว่า... สายตาของไวท์กลับมองเล้าโลมร่างกายของเธอ จนเธอเดินไปหลบหลังราชันย์ทันที
“งั้นผมพาอีฟลงไปก่อนแล้วกันนะครับ”
“ไปกันเถอะวิว...”
“เดี๋ยว พี่ขอคุยกับคุณริชแป๊บหนึ่งนะ”
“คุยอะไร?” ริชาร์ดมองวิเวียนที่สวยมากๆ เลยวันนี้ สวยจนเขารู้สึกใจเต้นรัว มองใบหน้าสวยที่มองเขา ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้า
“คือคุณริชคะ”
“มีอะไรวิว?”
“คือ วิวขอพาเพื่อนมางานด้วยนะคะ”
“...”
“ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกคุณก่อน แต่วิวอยากให้ไวท์รู้จักกับเขา” ใบหน้าหล่อคม ขมวดคิ้วทันทีอย่างไม่ชอบใจ “เขา” หมายถึงผู้ชายใช่ไหม? ร่างหนายกมือล้วงกระเป๋ากางเกงผ้าเนื้อดีทันที จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยที่สบตากับเขาอย่างเกรงๆ
“ใครกัน ผู้ชายคนนั้นน่ะ?”
“เฮ้ คุณอาไม่เห็นจำเป็นจะต้องรู้เลยนี่นา... พี่สาวผมจะมีแฟน ก็ไม่เห็นแปลก ไปกันเถอะ ถือว่าคุณอาอนุญาตแล้วกันนะ หึ”
ไวท์เดินจูงมือวิเวียนไปทันที ปล่อยให้ริชาร์ดมองตามหลังอย่างหงุดหงิด ผู้ชาย? เหอะ มือหนาเสยผมของตัวเองขึ้นไป แล้วตัวเขาจะต้องรู้สึกไม่พอใจทำไมเนี่ย ก็แค่วิเวียนมีแฟน... ใช่ ก็แค่แฟน
บริเวณหน้าคฤหาสน์เต็มไปด้วยแขกเหรื่อที่มากันครบวงจร ทั้งนักธุรกิจ มาเฟียและบรรดาไฮโซที่จ้องจะงาบริชาร์ด ราชันย์และไวท์ แต่ถึงอย่างนั้น บุคคลทั้งสามก็หาแลตาไม่ ริชาร์ดคุยกับนักธุรกิจอย่างยิ้มแย้ม แต่สายตากลับเหลือบมองร่างบางของวิเวียนที่ยืนคุยกับหนุ่มฝรั่งที่เธอพูดถึงอย่างมีความสุข ต่างจากไวท์ที่กอดอกยืนมองด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่สายตาของเขากลับมองราชันย์กับอีฟที่นั่งจู้จี้กันอย่างหวานหยด ร่างหนาเดินไปนั่งที่โต๊ะของทั้งสองคน ราชันย์ดีใจที่พี่ชายมา แต่กลับอีฟ เธอเบือนหน้าหนีเขาทันทีอย่างไม่ชอบใจ
“นายกับอีฟ เป็นแฟนกันมานานแล้วเหรอ?”
“ก็อาทิตย์กว่าๆ เองครับ ผมกับอีฟเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน”
“อ่อเหรอ ว่าแต่อีฟเนี่ย... น่ารักดีนะ”
“ขะ ขอบคุณค่ะ”
- ผู้เขียน
