"อ๋อ"
นึก ถึงเมื่อครั้งที่เธอออกมากับชินอ๋องและโหวหยางจื้อ และพบกับจอมยุทธ์ผู้หนึ่ง
"เป็นท่านนี่เอง"ฮ่องเต้ยิ้ม
"ข้าไม่อาจดูดายต่อความทุกข์ยากของ ราษฎร"
แพรวา อดจะปลื้ม กับคำพูดแบบนี้ไม่ได้ช่างละเอียดอ่อน และเอาใจใส่ทุกรายละเอียดจริงๆ
“ถ้าไม่ออกมาแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าพวกเขา เป็นอย่างไรกันบ้างมั่วแต่นั่งอยู่บนบัลลังก์ฟังคำเท็จทูลของพวกขุนนางอย่างเดียว ไม่อาจ เข้าถึงความต้องการที่แท้จริง” ที่ค่ายช่วยเหลือผู้ประสบภัย แล้งที่ทำให้มีการอดอยากขาดแคลนฮ่องเต้ ถอด หมวกที่สวมออกก่อนจะลงมือแจกจ่าย หมั่นโถวที่เตรียมใสห่อผ้ามาจากในวัง เด็กๆ หลายคนวิ่ง มา กอดแข้งกอดขา
“ท่านอา ขอ หมั่นโถวข้าบ้าง”
ห่อผ้าห่อใหญ่ที่คล้องอยู่บนบ่าทั้งสองห่อถูกแกะ แพรวาช่วย แจกจ่าย หมั่นโถวให้แก่เด็กๆ ใบหน้าเปี่ยมสุขของฮ่องเต้ยังอยู่ตรงนั้นเคียงข้าง แพรวา เป็นแพรวาที่ประเมิน ฮ่องเต้ต่ำไปความจริงคนผู้นี้ นับว่าเป็นคนดีคนหน
