ภาพวาด ของเหมยเจียง ถูกคลี่ออกจากม้วน ใบหน้าสวยเศร้า ฮ่องเต้หนุ่มจ้องมองเนิ่นนานก่อนจะวางลงบนโต๊ะความรู้สึก โหย หา หายไปจนสิ้น
แพรวา แต่งกายด้วยชุดข้าหลวง วันนี้เธอต้องทำความรู้จักกับ เด็กรับใช้คนใหม่เพราะลี่มี่ยังนอนซม ด้วยอาการป่วย
“เจี่ยเจีย ฝ่าบาททรง ให้ข้าน้อย มาเชิญท่านไป เสวย อาหารเช้ากับฝ่าบาทที่ ตำหนัก เหมยฮวา (ดอกเหมย) ” แพรวาเลิกคิ้วเดี๋ยวนี้เปลี่ยนบรรยากาศไปกิน ที่ศาลาชมดอกไม้รึ
“พี่สาวกินไปแล้วเสี่ยวโอ” เสี่ยวโอหน้าละห้อย
“เจี่ยเจีย เครื่องเสวยน่ากินนะ ข้าเห็นแล้วน้ำลายไหล” ทำท่าทางประกอบ
แพรวา นิ่ง
“ไม่อยากไปคนไม่ถูกกัน”
“พี่สาวนึกว่าเห็นแก่ข้า น้องชายผู้นี้ หากตามท่านไปไม่สำเร็จไม่แน่อาจรับโทษหนักอาจถึงขั้น ถูกปลดจากตำแหน่ง”
เว่อร์ไปหรือเปล่าเสี่ยวโอแค่ตาม เธอให้ไปกินข้าวไม่สำเร็จนี้นะ
“ก็ได้แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เจ้าต้องเล่าเรื่อง..เหมยเจียง..ให้พี่สาวฟัง ...อย่าง
