"ฮุยเหนียง ได้ขอยา มาผสม บำรุง กำหนัด (ใคร่ในกามคุณ) ไว้ใน ตุ๋น รากบัว”
ช้อน กระเบื้องหล่นลง โต๊ะหินแตกเป็นสองเสี่ยงเมื่อ แพรวาแสดงการตกใจอย่างแรง ตาที่กลมโตอยู่แล้วยิ่งกลมโตไปใหญ่ ซดไปหลายช้อนแล้ว เวรแล้วแพรวา ทำท่านับนิ้ว
ฮ่องเต้หนุ่ม ทำหน้าตาตกใจสุดขีด ก่อนจะ ตวาดลั่น
“สนมฮุ่ย เจ้าทำอะไรลงไป” พระองค์เพิ่งซดไปได้ช้อนเดียวแต่แพรวาสิ หลายช้อน ไม่อาจนับ
สนมฮุ่ยคุกเข่าลงกับพื้น หน้าตาแสดงว่ายอมรับผิด
“ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้ว ฮุ่ยเหนียงเพียงแค่อยากให้ฝ่าบาททรงพระสำราญ” ฮ่องเต้ถอนหายใจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปนรำคาญ
“ลุกขึ้นเถิดสนมฮุ่ย ความผิดลหุโทษ แล้วมียาถอนพิษไหม บอกมา โดยเร็ว” สนมฮุ่ยก้มหน้ามองมือตัวเอง ส่ายหน้าช้าๆ
“ยาถอนพิษ อยู่ที่ไทฮองไทเฮา แต่ว่าสามยาม ฤทธิ์ยาก็จะหายไปเองเพค่ะฝ่าบาท”
แพรวา กัดริมฝีปากจนเจ็บแต่ที่เจ็บจริงตอนนี้คือใจของเธอแค้นเคืองสนมฮุ่ย ที่บังอาจวางยา เธอได้ ไม่ยอ
