ข้าอุ้มจินเยว่เข้ามาภายในตำหนักของหลี่อันที่บัดนี้หลี่อันฟื้นคืนสติแล้วนางกำลังนั่งอยู่บนเตียงของตน
"เกิดอันใดขึ้นเจ้าคะท่านพี่?" หลี่อันเอ่ยถามทันทีเมื่อข้าอุ้มจินเยว่เข้ามา
ข้าวางจินเยว่ลงบนเตียงบัดนี้นางหมดสติไปแล้วใบหน้านางเหมือนคนนอนหลับปกติทั่วไปเพียงแต่ริมฝีปากนางซีดคล้ำราวกับหายใจมิออก
"จินเยว่! จางจินเยว่!" ข้าเอื้อมมือจับใบหน้านางแต่ใบกน้าของนางนั่นเย็นเฉียบชีพจรและลมหายใจอ่อนลงยิ่งนัก!
"หรือนางจักโดนพิษเจ้าคะ?" หลี่อันรีบเข้ามาดูอาการนางอีกคน
"จินเยว่เจ้าอย่าเป็นอะไรนะ จินเยว่!"
"ท่านพี่ใจเย็นเถิดเจ้าค่ะ อีกไม่นานหมอหลวงก็จะมาแล้วนางจักต้องปลอดภัยเจ้าค่ะ"หลี่อันดึงข้าให้ออกห่างจากตัวจินเยว่
ไม่นานนักหมอหลวงก็เดินทางมาถึงและรีบตรวจอาการพร้อมทั้งรักษาบาดแผลและดึงมีดสั้นเล่มนั้นออกจากไหล่จินเยว่
"นางเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะท่านหมอ?" หลี่อันเป็นผู้เอ่ยถามอสการของจินเยว่กับหมอหล
