ข้าและหนานจิ้งควบม้ากลับมายังจวนอย่างรวดเร็วแต่ด้วยระยะทางจึงใช้เวลาไปถึงหนึ่งชั่วยามกว่าจะถึงจวน
เมื่อกลับมาถึงจวนสิ่งที่พบทำให้ข้ายิ่งจิตใจเดือดพล่านเหล่าทหารยามที่เฝ้าประตูต่างนอนอยู่บนพื้นมิไหวติง แต่เมื่อเข้าไปตรวจอสการดูจึงรู้ว่าเพียงแค่หลับไป
ตึกๆๆๆๆๆ ทันทีที่ข้าและหนานจิ้งก้าวเข้ามายังภายในจวนเหล่าคนในชุดดำนับสามสิบคนต่างวิ่งกรูกันมาล้อมข้าสองคนไว้
"มิคิดเลยว่าท่านอ๋องจะกลับจวนเร็วเยี่ยงนี้พวกข้ายังมิทันได้ออกจากจวนเลยสักนิด"
"เจ้าเป็นสุนัขรับใช้ของผู้ใด?!"
"เหตุใดข้าต้องบอกกับผู้ที่ใกล้ตายแล้วเยี่ยงท่านหรือ?"
"หึ! หากคิดจะกำจัดข้าได้พวกเจ้าก็เข้ามา!!"สิ้นเสียงของข้าเหล่าคยชุดดำที่ล้อมข้าและหนานจิ้งไว้ต่างมุ่งเข้ามาเพื่อหมายเอาชีวิตข้าและหนานจิ้ง แต่ก็ถูกคมกระบี่ของข้าปลิดชีพก่อนที่จะได้ทำอันตรายข้าไปเสียทุกคนจนตอนนี้เหลือเพียงแค่ตัวหัวหน้าและลูกน้องอีกเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
