Bad Mafia 7: เกาะมาเฟีย
1489 คำ
ตอนนี้เรากลับเข้ามาในบ้านแล้วและก็อาหารเตรียมให้เรียบร้อยแล้วโดยโอกินั่นเอง...
“อาหารน่ากินเหมือนทุกวันเลยยยย” ฉันพูดพร้อมนั่งลงเหมือนว่าวันนี้ซีอาร์จะกินข้าวด้วยนะ บางทีฉันก็คิดว่าเขาเลี้ยงฉันดีเกินไปไหมนะ?
แต่จะทำยังไงได้ละในเมื่อเขาไปส่งฉันไม่ได้นิ เฮ้อออ แต่ระหว่างที่อยู่ที่นี่ฉันต้องเตรียมให้พร้อมในการกลับไปแก้แค้น!
“อ่ำ!! อร่อย >0ชั่วโมงต่อมา...
ฉันกินข้าวเสร็จแล้วฉันกินทุกอย่างจนหมดทุกจานเพราะโมโหซีอาร์ด้วยทั้งส่วนของเขาฉันก็กินจนหมดด้วยกว่าย่อยนั่งนิ่ง ๆ อยู่ตั้งนานเพราะอิ่มจัด ตะกละอย่างที่เขาว่าจริง ๆ นั่นแหละ เห้ออออ
เมื่ออาหารย่อยฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปหาซีอาร์เพราะเขาบอกมีเรื่องต้องทำต่อนิ
“เชิญครับคุณมิรัน” แต่คนตรงหน้าฉันเขาไม่ซีอาร์แต่เป็นคนที่อยู่กับเขาตลอดเวลา เราไม่เคยพูดกันสักครั้ง
“ซีอาร์ละ?”
“นายหัวทำงานครับ” ความจริงเขาเป็นคนที่งานเยอะคนหนึ่งเลยแหละ
“อ๋อ....แล้วคุณจะพาฉันไปไหนล่ะ?”
“ตามมาครับ” แม้ว่าจะพูดลงท้ายด้วยครับแต่เหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจฉันนะ
“คุณชื่ออะไร?” ฉันถามขณะที่กำลังเดินตามหลังของเขา
“เคน...ครับ”
“อ่อ เคน... แต่ฉันว่าถ้าคุณอยากพูดกับฉันแบบไหนก็พูดได้เลยไม่ต้องฝืนหรอก^^” ฉันไม่ได้ซีเรียสเรื่องการพูดอยู่แล้วเพราะเหมือนว่าเขาจะไม่ได้อยากพูดดีด้วยเท่าไหร่
“อืม” ตะแต่ว่าเปลี่ยนเร็วไปไหม 0[ ]0
แต่ช่างเถอะฉันเป็นคนอนุญาตเองนี่น่า...
ปัง! ปัง! ปัง!
“ว้ายย!!” และเมื่อเดินมาสักพักฉันก็ต้องร้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนทำไมมันมีที่แบบนี้ในเกาะได้เนี่ยยย
ฉันมองไปข้างหน้าพบว่าเป็นสนามยิงปืนซึ่งกำลังมีคนยิงปืนอยู่ 2-3 คนและเพราะฉันร้องเสียงดังทุกคนที่กำลังยิงปืนก็หันมามองฉัน
“มะมองทำไมจะยิงฉันหรือไงฮะ?!” ฉันถามออกไปอย่างปัญญาอ่อนใครมันจะกล้ายิงคนตายกัน
“สิ่งที่คุณต้องทำคือซ้อมยิงปืนและเรียนศิลปะเรื่องการต่อสู้” ขวับ! เคนบอกก่อนที่ฉันจะมองไปอย่างตกใจ
“ระเรียนอะไรนะ?”
“ยิงปืนและเรียนการต่อสู้”
“ไม่เอาอะเหนื่อย...แค่ออกกำลังยังเคยทำเลยจะให้เรียนต่อสู้?” ฉันกอดอกเชิดหน้าอย่าไม่ยอม
“ตามใจเพราะผมแค่บอกตามที่นายหัวสั่งมาเท่านั้น”
“เขาเคยยื้อจริง ๆ สินะ เหอะ!”
“นายหัวไม่คิดจะยื้อใครแม้แต่..” กึก! เคนเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ก็หยุดไปก่อนเพราะคิดว่าตัวเองกำลังพูดสิ่งที่ไม่ควรพูด
“แม้แต่ใครเหรอ??”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณนายหัวไม่ได้บอกเหรอว่าอย่าสอดรู้” เหอะ ๆ เหมือนกันไม่มีผิดเจ้านายลูกน้อง
“ก็ได้...แล้วใครจะสอนฉันอะ??”
“ผมเองครับ...สวัสดีครับคุณมิรัน” เป็นผู้ชายหล่ออีกคนที่เดินเข้ามาสาบานนี่มันเกาะหนุ่มหล่อชัด ๆ หล่อแต่ปากดี -_-
“สวัสดีค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” อยากฝากใจด้วยแต่นึกขึ้นได้พึ่งอกหักมา
“ครับ ผมเอริคนะครับ”
“ค่ะ เอริค” ชื่อก็เท่แหะคนที่นี่นี้ดีงามจริง ๆ ยกเว้นซีอาร์ อ่อ เคนด้วย
“งั้นเริ่มกันเลยนะครับ...” และหลังจากนั้นเขาก็อธิบายเรื่องการใช้ปืนซึ่งพอดูไปดูมาก็พบว่ามันใช้ง่ายแต่ก็ต้องระวังมันไม่ใช่ของที่จะเอามาเล่นได้และเขาสอนวิธีการยืนท่าในการยิง
“เอาล่ะครับ ลองยิงดูได้เลย”
ฉันเล็งปืนตามที่เอริคสอนก่อนจะเริ่มลั่นไกล...
ปัง!!
“กรี๊ดดดด ทำไมเสียงมันดังขนาดนี้เนี่ย?!” ฉันกรี๊ดก่อนจะโวยวาย
“เดี๋ยวก็ชินครับ”
“มะไม่ที่อุดหูเหรอ?” ฉันเคยเห็นเพื่อน ๆ ให้วงการไฮโซที่ไปยิงปืนเล่นกันเขาใส่ที่ครอบหูอะ
“ไม่มีครับเพราะสถานการณ์จริงมันไม่มีให้”
“สถานการ์ชณ์จริง?”
“ที่นี่เป็นเกาะดำเกาะมาเฟียนะครับจะมีศัตรูบุกมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...”
“O-O” ฉันทำตาโตอย่างตกใจที่นี่เป็นเกาะของมาเฟีย...??
จริงจังไม่จิงโจ้ใช่ไหมเนี่ย?
“คุณไม่รู้...เหรอครับ?”
“(- - )( - -)(- - )( - -)” ฉันส่ายหน้าไปมาซีอาร์ไม่เคยบอก...
“ฉิบหาย...” เหมือนว่าเอริคจะโป๊ะแตกซะแล้ว
“ที่นี่...เกาะของมาเฟียที่มีมาเฟีย...และอาจจะมีศัตรูของมาเฟียบุกมา?” เหอะ ๆ ฉันมันเริ่ดฉิบหายลอยเป็นขี้มาติดเกาะมาเฟีย >.//ตกเย็น
ตุบ!!!!
“แฮ่ ๆ เหนื่อยชะมัด...แฮ่ ๆ เหนื่อยโคตรเลย” ฉันทิ้งตัวลงพื้นเย็นเพราะหลังจากที่เรียนยิงปืนแล้วก็มาเรียนศิลปะป้องกันตัวทั้งมวยไทย เทควันโด้ ยูโด มวยปล้ำ ไอคิโด้ ฮับกิโด ตายแน่ฉันนนนนนนน
คิดว่ามันจะสนุกอะและฉันต้องทำแบบนี้จนกว่าพายุจะหมด =_= ฉันจะรอดออกจากเกาะนี้ได้ใช่ไหม?
ไม่ตายก่อนแน่นะ?
แต่ว่า...วันนี้ทั้งวันไม่เจอเขาเลยนะซีอาร์น่ะ
“มาเฟียเหรอ...?”
“...แต่ฉันเหมาะกับการเป็นโจรสลัดมากกว่า”
พูดถึงสลัดก็หิวขึ้นมาแหะไปหาอะไรกินดีกว่า....
- ผู้เขียน
