Bad Mafia 8: เมื่อคนอกหักมาเจอกัน
1495 คำ
3 วันต่อมา
ตุบ!!
“เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด” ฉันทิ้งตัวนอนลงพื้นของห้องซ้อมซึ่งฉันซ้อมหนักมาหลายวันแล้วแต่ไอ้ตัวต้นคิดนี่ฉันยังไม่เจอเลย
“คุณเก่งมากครับ” เสียงของไมเนอร์คนสอนการต่อสู้ให้ฉันบอก
“ขอบคุณมากนะคะที่อุส่ามาช่วยสอน”
“ครับ เพราะผมก็ไม่อยากให้คุณเป็นภาระในวันที่มีศัตรูบุกมา -_-”
“เหอะ...เหอะ ๆ มาเฟียที่นี่มันปากดีทุกคนเลยหรือไง?!” ฉันพูดเสียงดังแต่ไม่ต้องกลัวว่าไมเนอร์จะได้ยินเพราะเขาเดินออกไปตั้งแต่พูดจบแล้ว จากซีอาร์ มาเคนและต่อด้วยไมเนอร์ เหอะ ๆ ไอ้มาเฟียปากดีเอ๊ย!!
กลางดึก
“เมื่อยโว้ยยยยย” พรึ่บ! ฉันเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนเพราะหลังจากที่ซ้อมการต่อสู่มาหลายวันมันทำให้ร่างกายฉันร้าวไปหมดเหมือนมันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
“คอแห้งชะมัดเลย...” และพอหันไปที่ก็พบว่าน้ำที่ฉันเตรียมไว้ดื่มกลางดึกมันหมดเพราะงั้นต้องลงไปห้องครัวสินะ
ยิ่งขี้เกียจอยู่นะ..
แต่เมื่อไม่มีทางเลือกแล้วฉันก็ต้องลงไปอยู่ดีเพราะหิวน้ำมากแม้ว่าจะปวดร่างมากเช่นกันก็เถอะ
ตึก..ตึก...
ที่นี่ยามกลางคืนแม้ว่าจะเปิดไฟไว้บ้างแต่ก็ยังดูน่ากลัวและอ้างว้างอยู่ดี เฮ้อ~ รีบหยิบน้ำและรีบขึ้นห้องดีกว่าที่นี่เกาะมาเฟียนะไม่รู้ว่าจะมีผีหรือเปล่าเพราะไม่รู้ว่าที่นี่มีคนมาตายเท่าไหร่
ปึง!!!
“ว้าย!! พ่อจ๋าแม่จ๋าพระสงค์จ๋าช่วยลูกด้วย >_.<” ฉันบอกก่อนจะกระดกเหล้าหมดแก้วเพียว ๆ แสบคอนิดหน่อยแต่ยังหวานอยู่เพราะเหล้าดี
“หึ แล้วเรื่องของเธอละ?”
“ชิ! เรื่องตัวเองไม่พูดแต่อยากรู้เรื่องคนอื่น” ฉันกอดอกมองซีอาร์เขาต้องการปกปิดความเจ็บปวดของตัวเอง
“ไม่เล่าก็ได้แค่คิดว่าเธอคงอยากระบายบ้างเท่านั้น” เขาไม่เคยตื้อใครเป็นครั้งที่สองสินะ
“ของฉัน...ไม่ได้มีอะไรมากหรอกแค่ผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นนอกใจไปคบน้องสาวตัวเอง...หึ” ฉันบอกก่อนจะยกแก้วอีกครั้ง ครั้งนี้ครึ่งแก้ว...
“...”
“แถมยังผลักฉันตกทะเลตอนที่ฉันจับได้ว่าทั้งคู่แอบคบกัน ฮึก!” ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงกระดกเหล้าแต่เป็นฉันพยายามกลั้นน้ำตา
“หญิงร้ายชายเลวสินะ”
“ใช่!! พวกเขาทำได้ยังไงนะ?!”
“เสียใจมากเหรอ...?” เขาถามเสียงเรียบเหมือนไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก
“เจ็บใจมากกว่า!! พวกเขาทำแบบนั้นได้ยังไงอะ!! ฉันก็มีหัวใจนะเว้ย! ฮึก! มิร่าบอกว่าพวกเขารักกันมาก่อน...นั่นแปลว่าทิวเขาตั้งใจที่จะหลอกใช่ป่ะ? ฉันเหมือนคนโง่เลยง่า ฮือออออออ”
“อย่าแหกปาก”
“กะก็มันน่าไหมเล่า ฮึกๆ”
“ก็เก็บความแค้นใจนี้ไปเอาคืนซะ...เจ็บมากแค่ไหนก็เอาคืนไปเท่านั้น”
“อืม... เข้าใจแล้ว” และตอนนั้นเองที่สายตาของเราสบกันมันเหมือนมีแรงดึงดูด...
“นายละยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหม?” ไม่รู้หรอกว่าหนีหญิงมาจริงหรือเปล่าแต่อยากถามเพราะอะไรนั้นไม่แน่ใจเหมือนกัน
“....” ไม่มีคำตอบ
“ไม่ต้องตอบก็ได้...แต่ฉันอยากจะบอกว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นสมควรแก่การจำก็จำและรักต่อไป แต่ถ้าไม่...อย่าเสียเวลาเลย”
“แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะลืม?” ทำไมคำถามมันเชิญชวนแปลก ๆ นะ
“ลืมไม่ได้หรอก แต่เลิกรักได้”
“...”
“แต่ถ้ายังลืมไม่ได้ ยังเลิกรักไม่ได้ฉันจะช่วยเอง ^^” ตอนนี้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เริ่มโจมตีฉันแล้วสินะ
“ช่วยยังไง?”
พรึ่บ! ฉันกระโดดลงจากเก้าอี้ตัวสูงของตัวเองแต่ว่าเมามันเลยเซไปอีกทางแต่ดีที่ซีอาร์คว้าแขนของฉันและรับเข้าไปหาเขาได้ทัน
หมับ!!
“เมาก็อย่าซ่า” ตอนนี้หน้าของเราใกล้กันมากเลยแต่แสงไฟสลัว ๆ ก็เพิ่มอารมณ์บางอย่างได้ดีทีเดียว
“แค่จะช่วย”
“แต่เหมือนเพิ่มภาระมากกว่า...” เขาปล่อยมือออกจากเอวของฉันแต่ฉันไม่ยอมปล่อยออกจากเอวของเขา ไม่รู้สิ รู้สึกอบอุ่นดี
“หืมมมมม ไม่ได้เพิ่มให้หรอกน่า..”
“จะทำอะไร?” เขาถามเสียงนิ่ง
“จะช่วยไงให้นายลืมผู้หญิงคนนั้น...”
“เธอจะช่วยอะไรได้ทั้งที่ตัวเองยังเอาไม่รอด...” นั่นสิแต่ว่านะ...
“เรารอดไปด้วยกันได้ซีอาร์...จุ๊บ!”
“...!!”
- ผู้เขียน
