บทที่ 32
ซูหนิงเหมยไม่ได้สนใจกับคำพูดของจ้าวหลินเพียงแค่ส่งยิ้มให้พร้อมกับเดินไปทรุดตัวลงนั่งตรงที่โซฟารับแขก อู่ห่าวเดินออกมาจากห้องนอนของพวกเขาในมือสองข้างประคองถือกล่องเหล็กที่เคยเป็นกล่องใส่ขนมมาก่อนแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับหนิงเหมยโดยมีจ้าวหลินผู้เป็นภรรยาเดินตามมาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ของผู้เป็นสามี
อู่ห่าววางกล่องเหล็กลงตรงโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าก่อนที่จะเปิดฝากล่องเหล็กออกและใช้มือผลักไปวางไว้ตรงหน้าของหนิงเหมย ภายในบ้านของจ้าวหลินมีเพียงเสียงพูดคุยหยอกล้อกันเบา ๆ ของถิงถิงและเหยียนเหยียนเท่านั้น
หนิงเหมยมองดูเงินที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบภายในกล่องอย่างพอใจ เธอนำขนมออกมาจากร้านค้าภายในมิติลึกลับมอบให้จ้าวหลินและอู่ห่าวนำไปขายเมื่อสิบวันก่อนขนมของเธอถูกบรรจุอยู่ในกล่องอย่างดีและลวดลายสวยงามเหมาะที่จะซื้อไปเป็นของฝาก
หนิงเหมยให้อู่ห่าวขายขนนมที่บรรจุอยู่ในกล่องอย่างดีใน
