ตอนที่11 คำขู่
1201 คำ
แค้นซ่อนสวาท
ตอนที่11 คำขู่
___________________
"เธออยู่ได้ไม่ตายง่ายๆ หรอกครับ"แม้ปากจะร้าย แต่แววตาลุ่มลึกกลับวูบไหว แอบซ่อนความห่วงใย แม้จะพยายามปกปิดมันเท่าไร นมแสงหญิงวัยชราที่ใช้ชีวิตมาค่อนอายุก็พอจะมองเห็น หวง ห่วง แต่ความแค้นก็แน่นอกเกินกว่าที่จะเปิดเผยความรู้สึก
"งั้นนมขอไปจัดที่นอนให้เธอก่อนนะคะ"
"ไม่ต้องครับ แค่เสื่อผืนหมอนใบก็พอครับนม"
นมแสงถึงกับส่ายหน้า ครั้นจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ก็กลัวชายหนุ่มจะหงุดหงิด ได้แต่ปฏิบัติตามคำสั่ง ถึงแม้ภายในใจจะค้านหัวชนฝาก็ตาม สายตาอบอุ่นของนมแสงเหลียวมองอัยวาเพียงเสี้ยววิก็ต้องเดินออกจากห้องไปด้วยใจที่เป็นห่วง
ผ่านไปราว 30 นาที อัยวาค่อย ๆ เปิดปรือเปลือกตา ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ห้องที่ไม่คุ้นเคยแต่เธอก็ยังพอจำได้คร่าวๆ ว่าเจ้าของนี้คือใคร
ก็คนใจร้าย ชอบว่าให้เธอเสียใจไงล่ะ…
"นึกว่าจะนอนไหลตายซะอีก ฉันกำลังโทรสั่งโลงเย็นกับจองศาลาวัดพอดี"
"คุณต่างหากที่จะตาย มัวแต่คิดหาวิธีแก้แค้น เส้นเลือดสมองจะแตกตายเสียก่อน"เสียงเล็กตอบกลับ ความรู้สึกของคีย์รินทร์เหมือนกำลังถูกแช่งให้ตาย
"หึ! ที่เถียงฉอดๆ เพราะอยากให้ฉันจูบอีกใช่ไหม?"อัยวารู้สึกเกลียดเสียงในลำคอของคนตรงหน้าที่สุด มีสิทธิ์อะไรมา หึ ใส่เธอ ใครจะอยากให้จูบกันหลงตัวเองสิ้นดี
"ยะ อย่าเข้ามานะ ถ้าคุณเข้ามาหนูอัยสู้จริงๆด้วย"กำปั้นเล็กทั้งสองข้างชูขึ้นคล้ายกับแมงมวยพร้อมสู้ ถึงรู้อยู่แก่ใจว่าสู้ไม่ได้แต่อัยวาก็จะสู้ ไม่ยอมให้ถูกรังแกง่ายๆหรอก
"คิดว่าฉันจะกลัวเธอไหม?"เขาอยากรู้เหมือนกันว่าเด็กอวดดีที่ชูกำปั้นกำแน่น จะสามารถทำอะไรเขาได้บ้าง ถ้าเขาจะรังแกเธอขึ้นมาจริงๆ
อ๊ะ!
ร่างบางถูกกระชากเข้ามาในอ้อมอกแกร่ง ใบหน้าหวานถูกประคอง ปากอิ่มถูกครอบครองอีกครั้งด้วยความเร็ว อัยวาถึงกับตกใจร่างกายมือไม้สั่นเทิ้ม มือที่กำแน่นคลายออกพยายามผลักใส แต่สุดท้ายมือที่ผลักไสกลับวางทาบบนอกกว้างส่งขยำตัวเสื้อราคาแพงจนมันยับยู่ยี่
ร่างบางถูกบังคับให้นอนลงบนที่นอนคิงไซซ์ คีย์รินทร์ขึ้นคร่อมกักขังด้วยร่างกายอันแข็งแรง ปากหยักรุกรานหนัก ทั้งเร่าร้อน ทั้งหนักหน่วงจนอัยวาระบมไปทั่วผิวปาก
ลิ้นร้อนดูดดึงกวาดต้อนความหวานในโพรงปากอุ่นไร้ซึ่งความอ่อนโยน ทั้งดูด ทั้งกัด แม้อัยวาจะพยายามขืนตัวส่ายหน้าหนีความเจ็บ เธอก็ไม่สามารถทำมันได้ สิ่งที่ทำได้คือได้แค่คิด
"จะปากดีอีกหรือเปล่า? ต่อไปจะไม่ใช่แค่ปากที่โดนกระแทก..."คีย์รินทร์ผละออกจากปากอิ่มที่เถียงเขาอย่างไม่เกรงกลัว เขาหยุดพูดใช้สายตาโลมเลียที่หน้าอกใหญ่ กวาดไล่จนไปถึงช่วงล่าง ถ้าเธอไม่โง่พอก็คงจะเดาความหมายออกที่เขาเว้นเอาไว้คืออะไร
"มะ ไม่ปากดีแล้วค่ะ หนูอัยไม่ปากดีแล้ว"เธอรีบขยับตัวเมื่อได้รับอิสระทางร่างกาย จัดเสื้อผ้าให้มันเข้าที่เข้าทางด้วยความรีบ ความรู้สึกในตอนนี้คือกลัวคนตรงหน้า แววตา ท่าทาง ทำเอาใจเธอหวาดหวั่น
"ไปอาบน้ำ แล้วมานอนอ้าขาให้ฉันเอาบนเตียง"คีย์รินทร์ออกคำสั่ง มองไปที่ความใหญ่สองเต้าอย่างไม่ละสายตาดูแค่ตาเปล่าก็รู้ว่าหน้าอกใหญ่นั่นคัปอะไร บอกได้คำเดียวต้องล้นมือ
"แต่หนูอัยยังเจ็บขา"ส่งสายตากลมโตออดอ้อนหวังได้ความเมตตา
"เลือดมันออกที่หัวเข่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตรงหว่างขาเน่า ๆ ของเธอ"
"..."อัยวาถึงกับเงียบ ก็ไม่เกี่ยวหรอก แต่เธอก็อยากให้มันเกี่ยว ไม่อยากนอนอ้าขาให้เขาก็แค่นั้น อยากเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้พ่อของลูก
"เร็ว!"เสียงเข้มตวาดขึ้น ทำเอาร่างบางที่นั่งหมดอาลัยตายอยากต้องรีบลุก ก้าวเท้าลงจากเตียงวิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร็ว พลางคิดอยู่ภายในใจว่าทำไมต้องดุด้วยเธอด้วย
"ถ้าขืนชักช้าคิดจะถ่วงเวลา ฉันตามเข้าไปกระแทกเธอถึงในห้องน้ำแน่"เสียงขู่ดังขึ้นตามหลังก่อนที่อัยวาจะลงกลอนห้องน้ำ เธอยืนทำใจอยู่หน้ากระจกสักพัก ก่อนที่จะค่อย ๆ ตัดสินใจปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้นแล้วชำระร่างกายด้วยน้ำสะอาด ตามด้วยสบู่เหลวที่หอมฟุ้งจนทะลุออกไปถึงห้องนอนกว้าง
คีย์รินทร์นั่งดื่มเหล้าอย่างใจเย็น กลิ่นอ่อนๆจากตัวเขาที่อาบน้ำมาเมื่อสักครู่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย รูปร่างสันทัดที่แน่นหนั่นไปด้วยกล้ามเนื้อ มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบไว้อย่างหมิ่นเหม่ ดวงตามืดลึกจ้องมองไปที่ประตูพร้อมกับจับเวลาดูคนถ่วงเวลาที่ตอนนี้อยู่ในห้องน้ำนานเกินความจำเป็น ถ้าอีกสองวินาทีเธอยังไม่ออกมา คีย์รินทร์จะพังประตูเข้าไปกระแทกให้อีกคนขาถ่าง
แกร๊ก!!
อัยวาเดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนบางพันอยู่รอบตัว ความสั้นของมันทำให้ดวงตาคมกริบมองเห็นแก้มก้นงอนงามที่รับกับสะโพกได้อย่างน่าหลงใหล
เนินเนื้อหน้าอกที่โผล่ล้นพ้นผ้าขนหนูขึ้นมาทำเอาคีย์รินทร์ที่นั่งดื่มน้ำอำพันถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เนื้อตัวขาวอมชมพูพราวไปด้วยละอองน้ำยิ่งมองยิ่งดูยั่วยวน เนื้อขาอ่อนขาวเนียนจนคีย์รินทร์ร้อนรุ่มปวดหนึบถึงความเป็นชาย
เด็กสาวถึงกับร้อนผ่าวที่ใบหน้า เมื่อสายตาสบเข้ากับกล้ามท้องแน่นไปด้วยซิกซ์แพ๊ก เผยเส้นวีไลน์จนชัดเจนเพราะความฟิตของร่างกาย อกแกร่งผึ่งผายสมชายชาตรี ขนอ่อนรำไรตรงสะดือหลุบหายไปในผ้าขนหนูที่พันเอาไว้รอบเอว อัยวาถึงกับอยากรู้ว่าภายใต้ผ้าขนหนูนั่นจะใหญ่ยาว แข็งแรง เหมือนรูปร่างเจ้าของหรือเปล่า
เซ็กซี่เป็นบ้าผู้ชายอะไร...
"ไง น้ำลายไหลเหมือนบ้าเชียว"ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่ชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า แล้วใช้ปลายนิ้วหนาเชยคางสวยให้เงยขึ้น ลมหายใจร้อนผ่าวของชายหนุ่มทำเอาอัยวาตื่นเต้นจนมือชาชื้นเหงื่อ เมื่อรู้ว่าไม่ทางหนีพ้น สิ่งเดียวที่ทำได้คือต้องให้อีกคนป้องกัน
"สะ ใส่ถุงยางนะคะ"ถึงยังไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่อัยวาก็พอจะรู้ถึงวิธีป้องกัน ป้องกันโรค ป้องกันการตั้งครรภ์ ในเมื่อไม่เคยมีความรักให้กัน คำว่าผิดพลาดก็ไม่ควรจะเกิดขึ้น
"ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะฉันก็กลัวโรคจากเธอเหมือนกัน"
- ผู้เขียน
