“เปล่านี่” มิ้นปฏิเสธทันที “หนูแค่ไม่อยากรบกวนพี่มากเฉย ๆ”
“ฉันไม่เคยพูด” หมายถึง...ผมไม่เคยพูดเลยสักครั้งว่าทั้งหมดนี้เป็นการรบกวน อย่าลืมว่าตั้งแต่วันที่เธอถูกแม่ทำร้ายจนเกือบตกบันได มันก็เป็นผมเองที่ชวนเธอมาอยู่ด้วย
มิ้นไม่เคยร้องขอ ไม่เคยอ้อนวอน ผมทั้งนั้นที่มักเป็นฝ่ายหยิบยื่น
“รู้แล้วว่าพี่ไม่เคยพูด” คราวนี้เป็นมิ้นที่ถอนหายใจ เหมือนเธอเหนื่อยหน่าย เอือมระอา และไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้ยังไงให้ผมเข้าใจได้ในเวลาอันรวดเร็ว “หนูแค่อยากพึ่งพาตัวเอง แค่นั้น เข้าใจไหม?”
“พึ่งพาตัวเองแน่เหรอ” เธอแค่อยากไปกับผู้ชายคนนั้นมากกว่า บอกมาตรง ๆ ก็จบแล้ว “เห็นไปกับอี้”
ไม่เคยเลยที่ผมจะพูดถึงผู้ชายคนนั้นต่อหน้าเธอ เพราะไม่ว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับมัน ผมก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แต่ครั้งนี้...เธอไม่บอกผมสักคำว่าเป็นอะไร เจ็บป่วยตรงไหน อาการเป็นยังไง ในฐานะพ่อของเด็กในท้อง ผมควรได้รู้ก
