Past event (พาร์ตอดีตกาล)
“ไอ้สิบ แกไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีกแล้ว"
“อะไรครับ” ผมเลิกเรียนแล้วและเพิ่งกลับถึงบ้านได้ไม่ถึงหนึ่งนาที...
ความหงุดหงิดที่ตกค้างจากโรงเรียนควรจะเจือจางลงบ้าง แต่มันกลับต้องทวีคูณขึ้นเมื่อพบเจอพ่อซึ่งกำลังนั่งกอดอกปั้นหน้าโหดอยู่บนโซฟาตรงส่วนของห้องรับแขก น้ำเสียงกดต่ำและเดือดดาลนั้นทำเอาผมที่ตั้งใจจะเดินผ่านต้องหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับไปมอง
“ครูประจำชั้นโทร.มาบอกพ่อว่าแกต่อยเพื่อนจนกรามแตก”
“อ้อ...” ผมครางรับ “ครับ” เป็นการยอมรับที่ไม่ต้องผ่านการครุ่นคิดให้เสียเวลา ก็ไม่รู้จะโกหกไปทำไม
“ทำแบบนั้นทำไม?” พ่อถามหาเหตุผล “รู้ไหมว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร เขาเป็นลูกชายเพื่อนพ่อนะไอ้สิบ เป็นเพื่อนที่พ่อกำลังจะซื้อหุ้นร่วมกันเขา”
วูบหนึ่งผมแอบดีใจที่อย่างน้อย ๆ ท่านยังอยากได้เหตุผลของเรื่องราวทั้งหมด
แต่ต่อมา....ผมพึงระลึกได้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับท่านในตอนนั้นมีเพียงเรื
