วันแรกเธออ่านแล้วไม่ตอบ แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีการกดอ่านอีกเลย ไม่เลยแม้แต่น้อย
กระทั่งเข้าวันที่หก...ผมได้รับข้อความจากไอ้เกมส์ เป็นข้อความภาพที่ชวนให้สงสัยจนต้องกดเข้าไปดู
และแล้วผมก็ได้เห็น
GameS : กูรู้ละว่าทำไมเธอไม่รับโทสับกับไม่ตอบไลน์มึง /ส่งรูปภาพ
เป็นรูปถ่ายมิ้นกับอี้กำลังยืนกอดกัน
เป็นการกอดกันอย่างเต็มใจทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครฝืนใจ แม้แต่มิ้นเองที่กำลังยิ้มน้อย ๆ ขณะจมเข้าไปในอ้อมแขนของมัน
GameS : ขนาดนี้แล้วอะไอ้สัดปกร กูคงช่วยไรมึงไม่ได้นะถ้าน้องเขาเลือกคนอื่น
ผมจ้องประโยคนั้นอยู่นานโดยไม่ได้ตอบกลับ
หากเป็นเมื่อก่อน ถ้าผมบังเอิญไปเห็นสองคนนั้นอยู่ใกล้ชิดกันคงทำได้เพียงยืนมองอย่างเฉยชา ตั้งคำถามกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่คงไม่กล้าก้าวก่ายจนกลายเป็นการละลาบละล้วง
แต่วันนี้ ตอนนี้ นาทีนี้ และวินาทีนี้...ผมทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว
ต่อให้ในสายตามิ้น อี้จะเป็นเพียงเพื่อนที่ดี แต่ใ
