หลังจากปล่อยให้คำพูดอันเกรี้ยวกราดของไอ้เกมส์มีบทบาทกับสมองร่วมหลายนาที ในที่สุดผมก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้งแล้วค่อยกลับไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม
จริง ๆ ควรหาอะไรทำระหว่างที่ยังไม่ง่วง แต่ผมกลับเลือกนั่งกอดอก...จ้องมองมิ้นซึ่งหลับสนิทอยู่บนเตียงโดยไม่ปริปากพูดอะไร
ก็แค่มองอย่างเงียบเชียบ เงียบจนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาบนฝาผนังเดินเป็นจังหวะสม่ำเสมอเลยทีเดียว
กระทั่งครึ่งชั่วโมงผ่านพ้นไป...บางสิ่งบางอย่างดลใจให้ผมล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมา จัดการส่งแชตไลน์ไปหาไอ้เกมส์ที่มั่นใจได้เลยว่าคงยังไม่นอนแน่ ๆ
Syb : ไอ้เกมส์
ไม่ถึงหนึ่งนาทีข้อความนั้นก็ถูกเปิดอ่าน
GameS : Why?
Syb : กูมีไรจะถาม
GameS : ถามมา รีบ ๆ เลยนะ วันนี้กูจะจู๋จี๋กับเมีย
ผมมองข้อความนั้นแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ด้วยความเอ็นดูปนหมั่นไส้
ในครั้งอดีตไอ้เกมส์เคยผิดหวังกับความรักเหมือนกัน ซึ่งผู้ชายที่เป็นศัตรูหัวใจของมันก็ดันเป็นลูกพี่ลูกน้
