“...”
“อันตรายมากถ้าต้องขับรถ” และแล้วเขาก็ถอนหายใจเหมือนเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่ต้องนอนพักที่นี่ในคืนนี้
สิปปกร ไอ้คนตอแหล
“ตอนมาพี่ยังมาได้ แล้วทำไมตอนกลับจะกลับไม่ได้?”
“ขามาฝนตกไม่แรง”
พี่สิบไม่ได้มองหน้าฉันแล้ว เขาก้มมองเป้สีดำบนเก้าอี้ จัดการรูดซิปแล้วหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาด้วยท่าทีสุขุมสมคาแร็กเตอร์ ฉันน่ะเตรียมจะอ้าปากด่าเขาอีกครั้งให้สาสมกับความหน้าด้านหน้าทน
กระทั่งพบว่า ‘บางสิ่งบางอย่าง’ ที่เขาหยิบออกมาคือตุ๊กตาหมาป่า...
ตุ๊กตาลิขสิทธิ์แท้จากญี่ปุ่นที่ครั้งหนึ่งฉันเคยอยากได้ แต่เพราะตัวหนึ่งราคาหลายพัน...ด้วยสภาพการเงินที่แทบจะติดลบของฉันจึงทำได้เพียงมองแล้วตัดใจ
ทว่าต่อมาเพียงสองสัปดาห์ ตุ๊กตาตัวนั้นกลับมาอยู่ในมือพี่สิบ มันถูกโยนลงบนตักฉันอย่างขอไปทีราวกับว่าตัวเขานั้นไม่ได้เต็มใจจะซื้อให้ตั้งแต่แรก
‘เห็นมันลดราคาก็เลยซื้อมา’
‘เหรอ แต่ในบิลนี่ยังเป็นราคาเต็มอ
