“นั่นเป็นบทเรียนที่โซอี้ต้องเข้าใจ มันจะเป็นไรไปถ้าเด็กคนหนึ่งแค่ร้องไห้เพราะถูกทำโทษ”
“ถ้าคุณมีเหตุผลมากพอลูกสาวของคุณจะไม่ร้องไห้”
“อย่าทำเป็นรู้ดีได้มั้ย คุณมันคนนอก!”
นิโคลัสสวนกลับและลืมตัวเหวี่ยงร่างเล็กจนล้มคะมำลงบนพื้น เขาก้าวไปได้เพียงสองสามก้าวก็ต้องหยุดชะงักและหันกลับไปเมื่อได้ยินเสียงครางของภิณไลย์ญาขณะเธอทรงตัวลุกนั่งแต่ดูเหมือนมีบางอย่างเกิดขึ้น
“เนเน่...”
ร่างสูงใหญ่เดินกลับไปดูก็ต้องตระหนกเมื่อเห็นขาของเธอโชกเลือด ข้าง ๆ ภิณไลย์ญาเป็นตอไม้แหลมชันโผล่ขึ้นมาจากผืนทราย มันครูดขาหญิงสาวจนเป็นแผลยาวเลือดอาบ เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“โอย...โอย...”
“เนเน่...ให้ตายเถอะ!...เป็นอะไรมากมั้ย”
นิโคลัสสบถออกมาก่อนเข้าไปประคองร่างเล็กที่ใช้มือจับขาอาบรอยเลือดแดงเถือก
“นิค...ฉันเจ็บ”
ภิณไลย์ญานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดและทำให้นิโคลัสตกใจเพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะลืมตัวทำให้เธอบาดเ
