ภิณไลย์ญามองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความเอ็นดู ดวงหน้าและนัยน์ตาแป๋วแหววของโซอี้ไร้เดียงสา คำบอกเล่านั้นทำให้คิดได้ว่ามีหลายอย่างที่เธอยังไม่รู้เกี่ยวกับนิโคลัส แต่เท่าที่รู้ตอนนี้คือลูกสาวของเขาก็เหมือนเด็กหญิงทั่วไป หญิงสาวหยิบพาเล็ตในมือน้อยอย่างเบามือและเอ่ยด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลว่า
“หนูชอบแต่งหน้าเหรอคะ” เธอถามและเด็กหญิงพยักหน้า
“น้าเนเน่ก็แต่งหน้าเป็นนะคะ หนูอยากให้น้าเนเน่แต่งให้หนูแบบไหน”
“หนูอยากเป็นราชินีเมร่า...หนูเป็นราชินีแห่งท้องทะเล”
บทที่ 8 The secret ความลับในความรู้สึก
ภิณไลย์ญาจ้องใบหน้าไร้เดียงสาของหนูน้อยนิ่ง เธอมองเห็นอะไรหลายอย่างที่ทำให้เกิดแรงฉุดนึกภายใน เค้าหน้าของโซอี้ไม่เหมือนนิโคลัสเสียทีเดียว เธออาจเหมือนแม่ นัยน์ตาเป็นประกายวาวใสนั้นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา จมูกเล็กรั้นปากเล็กเจ่อน้อยๆ เรือนผมสีน้ำตาลประกายแดงทำให้หญิงสาวยิ้มออกมา
