ภิณไลย์ญาอ้าปากปฏิเสธแต่ไม่ทันร่างสูงใหญ่ที่ช้อนร่างนั้นขึ้นและเดินกลับไปยังห้องของเธอโดยมีโซอี้วิ่งตามไปด้วย นิโคลัสวางร่างเล็กลงบนเตียง ถึงไม่เบามือเท่าไหร่แต่เขาก็ไม่หยาบกระด้างให้เธอต้องเจ็บตัว ชายหนุ่มนั่งลงข้างหญิงสาวและหันไปดึงมือหนูน้อยเข้ามากอด
“แม่กระต่ายน้อยของแดดี๊ หนูยังไม่ทานอาหารเช้าใช่ไหมคะ เลลานีบอกแดดี๊เมื่อกี๊”
“ช่ายค่ะ...ก็หนูไม่หิว”
“แต่ตอนนี้ลูกต้องลงไปกินมื้อเช้า เด็กน้อยจะไม่เติบโตถ้าไม่กินมื้อเช้า”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูจะไ... ตะว่า...แดดี๊ขา...แดดี๊พูดจริงนะว่าจะอยู่...เป่าเค้กวันเกิดกับหนู”
“แดดี๊ไม่เคยโกหก”
“หนูรักแดดี๊ที่สุดเลย”
“โซอี้”
ชายหนุ่มรั้งมือเล็กก่อนหนูน้อยจะวิ่งออกจากห้อง โซอี้ชะงักหันกลับมาอีกครั้ง
“คะแดดี๊”
“คืนจัดงานวันเกิด แดดี๊จะให้น้าเนเน่แต่งหน้าให้หนูเป็น...เอ้อ...”
“ราชินีเมร่าค่ะ”
ภิณไลย์ญาแทรกขึ้นและมองเด็กหญิงทีทำหน้าตื่นด้วยความเ
