ตอนนี้นิโคลัสคงยิ่งสมน้ำหน้าและสะใจยิ่งกว่าที่กำราบเธอได้ด้วยอำนาจของเขา อำนาจครอบงำความรู้สึกและจิตวิญญาณของเธอที่มันสูญสิ้นไปจนหมดจากความพลั้งเผลอเพียงชั่วข้ามคืน เธอเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันเป็นของเล่นพวกเศรษฐี ทว่าตอนนี้เธอกลายเป็นดอกไม้ที่แค่ถูกเด็ดไปชื่นชมก่อนถูกขว้างทิ้งจากแจกัน หญิงสาวคิดอย่างเศร้าใจ มีบางอย่างวาบลึกอยู่ใต้บึ้งของความรู้สึก มันเป็นบางสิ่งที่กำลังหยั่งรากฝังลึกอยู่ในหัวใจดวงนั้น เธอยังนึกถึงคำพูดเมื่อคืนนี้
“ถ้าคุณหลับแล้วฉันจะรอฟังคำตอบของคุณพรุ่งนี้นะคะ”
ใช่...เธออยากรู้ว่าเขาจะปล่อยเธอกลับเมื่อไหร่ ทั้งที่อยากรู้ในเวลาเดียวกันหัวใจบอบบางก็เริ่มรวดร้าวโดยไม่มีเหตุผล แต่แล้วหญิงสาวกลับถูกดึงออกจากความคิดที่ล่องลอยเมื่อรู้สึกว่ามือของเธอถูกกระตุกเบาๆ ภิณไลย์ญาหันกลับไปมองก็ต้องประหลาดใจที่เห็นโซอี้จับมือเธอไว้และยิ้มกว้าง
“โอ...ราชินีเมร่า วันนี้ตื่นเช้ามากเ
