เดิมทีก่อนหน้านี้ หมิงเฉิงยังหวังว่าสตรีที่ช่วยเขาจากสัตว์ป่าดุร้ายควรเป็นชายาของเขา
จนเมื่อเจอสตรีปริศนาที่มาพร้อมรูปกายในห้วงคำนึง เขาจึงตามติดออกมาเพื่อพิสูจน์ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ความผิดหวังท่วมท้นล้นอก คิดเพียงว่าเหตุใดมิใช่นาง เหตุใดมิใช่ชายาของเขา
แต่ทว่า...ในยามนี้...
เป็นนางจริงๆ
ในขณะที่ฝ่ายบุรุษผู้นอนยาวเหยียดเลือดท่วมโทรมกาย ไร้ซึ่งกำลังวังชา มีเพียงหัวใจที่เต้นแรงกว่าเดิม โม๋เอ๋อร์ก็กำลังเอียงหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมหัวใจของเขาถึงเต้นแรงปานนั้น
ทั้งๆ ที่ก็ยังหลับตาหมดสติอยู่แท้ๆ
ดวงตากลมโตจึงกะพริบปริบๆ เพ่งพินิจชายผู้นี้ใกล้ๆ
ทันใดนั้นนางพลันสังเกตเห็นสิ่งหนึ่งที่ลำคอหนา ความรู้สึกคุ้นตาพลันบังเกิดทันใด
เรียวนิ้วค่อยๆ เอื้อมขึ้นมาจับสร้อยที่ห้อยคออีกฝ่ายไว้ แล้วเพ่งมองจริงจัง
เขี้ยวราชสีห์!
โม๋เอ๋อร์ย่อมจำสิ่งนี้ของตนเองได้ดี เป็นสิ่งที่ครั้งหนึ่งเมื่อแปดปีก่อน
