บทที่ 1/4 สุดแค้นแสนรัก
1164 คำ
นิลอรโบกลมเข้าหาตัวเมื่อได้ฟังพ่อลูกชายพูดจา เธอปล่อยเขาไว้ที่ร้านกาแฟบ่อยเกินไปกระมัง พ่อลูกชายถึงได้ซึมซับเอาคำว่า เจ้ มาจากพนักงานในร้าน
โจนาธานหัวใจเต้นเร็วแรงมาเกือบสองนาทีแล้ว นาทีแรกมันเต้นเพราะได้ยินสรรพนามที่นิลอรกับเด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าชังใช้สนทนากัน และนาทีที่สองมันเต้นระรัวเพราะดวงตาสีฟ้าครามที่กำลังจ้องมองเขาไม่วางตาอยู่ในขณะนี้
“นั่นคาย?” หนูน้อยที่ยังออกเสียงคำไม่ชัด ชี้ไม้ชี้มือถามไถ่ชายแปลกหน้า นิลอรไม่ตอบ เธอรอดูว่าโจนาธานจะสะกิดใจหรือเปล่าที่ได้เห็นเด็กน้อยจอมแก่นคนนี้
“โอ...ขอโทษทีสุดหล่อ ฉันชื่อโจนาธาน คิงส์ เธอจะเรียกฉันว่าคิงส์ก็ได้เพราะใครๆ ก็เรียกฉันอย่างนั้น” หนุ่มใหญ่กระชับสูทให้เข้าที่เล็กน้อยก่อนจะย่อกายลงนั่งยองๆ เพื่อจะได้ทำความรู้จักหนูน้อยอย่างเสมอภาคและเท่าเทียม
พ่อหนูเจค็อบหรี่ตามองมาอย่างใช้ความคิด โจนาธานไม่แปลกใจเลยที่นิลอรจะปรักปรำพ่อหนูว่าแก่แดดแก่ลม
“มามี้?”
“ครับลูกชาย” นิลอรขานรับคำเรียกขานของลูกชาย เริ่มเห็นความเป็นปรปักษ์ในหน่วยตาสีฟ้าครามจากพ่อหนู
“คาย?” เจค็อบชี้นิ้วใส่แผ่นอกบึกบึนของบุรุษร่างสูงใหญ่ที่มีริ้วรอยตามวัยขึ้นตามใบหน้าประปราย อย่างเช่นที่หางตาเป็นต้น เขาเห็นมันได้ชัดเจนตอนที่ผู้มาใหม่เผยรอยยิ้มให้เขา และมารดาควรจะเคลียร์ให้เขารับรู้เสียทีว่าบุรุษแปลกหน้าคนนี้คือใครกัน
“อืม...ก็...ก็ แด็ดดี ของลูกไงครับ” นิลอรตอบแล้วพยายามไม่ให้น้ำตาผุดซึม นาทีนี้เธอหวังเพียงว่าตาแก่จอมเผด็จการจะไม่ปฏิเสธสถานะที่เธอหยิบยื่นให้
ไม่เพียงเจค็อบที่นิ่งอึ้งกับคำประกาศของมารดา โจนาธานเองก็อึ้งเสียยิ่งกว่าอึ้งเช่นกันที่ได้ยินนิลอรตอบว่าอย่างนั้น เขานี่นะจะมีลูกชายโตขนาดนี้ ถ้าเดาไม่ผิดเจ้าหนูคงอายุไม่ต่ำกว่าสองขวบเป็นแน่ และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็แสดงว่านิลอรตั้งท้องตั้งแต่หนีมาจากสิงคโปร์แน่นอน!
“โอ...พระเจ้า! ฉันจะฆ่าเธอแน่ๆ นางมารร้าย!”
โจนาธานถอยห่างทั้งร่างของพ่อลูกชายและอดีตนางบำเรอ พลางใช้สองมือขยุ้มผมบนศีรษะอย่างไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับความจริงที่เพิ่งรับรู้ นาทีต่อมาเขาก็เปลี่ยนเป็นเดินเร็วๆ วกกลับไปกลับมาในระยะทางสั้นๆ เพื่อเรียกสติและขวัญเจ้าเอยที่หลบลี้ตีจากให้กลับมาโดยไว ตอนนี้เขากำลังสติแตกขวัญกระเจิงแทบจะกู่ไม่กลับ เค้าลางเกี่ยวกับข้อเท็จจริงเริ่มปรากฏตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาแลเห็นนัยน์ตาสีเดียวกันกับเขาแล้ว
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน นิลอรปิดบังเรื่องนี้ไม่ให้เขารู้ได้อย่างไรตั้งสี่ปี และเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นอย่างไรกันแน่ ใครกันที่เล่นตลกกับเขาและแม่ของลูกอย่างแสบสันถึงเพียงนี้ ใครกันที่อยู่เบื้องหลังการจัดฉากลวงโลก!
นิลอรทอดมองร่างสูงหนาที่เดินวกไปวนมาอยู่หน้าประตูเข้าบ้าน เธอเข้าใจว่าเขาอาจจะตกใจที่จู่ๆ รู้ว่าตัวเองมีลูก แต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะกอดลูกชายเธอไว้ด้วยความตื่นเต้นดีใจ ไม่ใช่ปล่อยให้เจค็อบยืนงงอยู่อย่างนี้
“เข้าบ้าน...กันเถอะลูก...” นิลอรกระซิบเสียงเครือพลางรุนหลังบุตรชายให้เข้าบ้าน ทว่าหนุ่มน้อยยังยินดีที่จะปักหลักรอชายแปลกหน้าอยู่ตรงนี้ เพื่อจะถามว่าชายแปลกหน้าเป็นบิดาของเขาจริงๆ หรือเปล่า
“เดี๋ยว! เดี๋ยวสิ! เธอจะเดินหนีอย่างนี้ไม่ได้นะ เธอต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน”
โจนาธานคว้าข้อมือของนิลอรเอาไว้ได้ ก่อนที่สาวเจ้าจะหลบเข้าบ้านไป
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ถ้าคุณยอมรับไม่ได้ในความจริงที่ฉันเพิ่งบอกไป เราสองคนก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกันอีก ฉันไม่ขอบคุณที่มาส่งนะคะมิสเตอร์คิงส์ ลาขาดค่ะ”
นิลอรยิ้มทั้งน้ำตาพลางแกะมือหนาให้หลุดออกจากข้อมือเล็ก
“มามี้...โจนาธานเปนแด็ดดีของเจคจริงอ่า?” หนูน้อยโพล่งคำถามถามไถ่มารดาด้วยความไม่แน่ใจ เพราะเขาเคยเห็นเพื่อนๆ ที่โรงเรียนมีพ่อมารับก็ไม่เห็นว่าพ่อของเพื่อนๆ จะอายุมากขนาดนี้นี่นา ไม่ไหวอ่า...เฮ้อ...
คราวนี้นิลอรไม่อาจตอบคำถามของบุตรชาย เธอพยายามปาดน้ำตาทิ้งไปก่อนที่บุตรชายจะสังเกตเห็น และนาทีนี้ก็กำลังภาวนาให้ตาแก่โจนาธานพูดอะไรสักคำเถอะ
“เอ่อ...ถ้ามามี้เธอว่าอย่างนั้นก็คงจะจริงล่ะหนุ่มน้อย ว่าไง...นายอยากให้ฉันเป็นแด็ดดีของนายไหม...” โจนาธานถามออกไปแล้วพลันหยาดน้ำตาก็คลอขังในหน่วยตาสีฟ้าครามเช่นกัน เขารู้สึกเหมือนมีใครเอากองอิฐหินดินทรายมาทับถมที่ตำแหน่งหัวใจยามที่ต้องรอฟังคำตอบจากพ่อหนูน้อย
“ม่าย...มามี้! เจคจาเอาแด็ดดีกล้ามหญ่ายๆ และหล่อเหมือนดาลา...ม่ายช่าย คุณตา คนนี้!”
“ฮะ? ฮ่าๆๆ” นิลอรอึ้งในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนจากอาการอึ้งเป็นหลุดเสียงหัวเราะชนิดที่ว่าหยาดน้ำตาก่อนหน้านี้หมดโอกาสหลั่งริน พ่อลูกชายตัวดีทำพิธีรับน้องแด็ดดีเข้าให้แล้ว
“แองจี้!” โจนาธานคำรามดังกรอดๆ เขาขานชื่อนิลอรด้วยเสียงลอดไรฟัน เขายังไม่แก่ขนาดเป็นตาเจ้าหนูเสียหน่อย เต็มที่ก็แค่ลุงเท่านั้นละน่า
หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบเศษปลอบตัวเองอยู่ในใจ พร้อมกับลอบมองเจ้าของชื่อที่เขาเรียกขานไปด้วย
“โถๆ ทูนหัวของมามี้ มามี้ขอโทษนะครับที่หาแด็ดดีรูปหล่อเหมือนดาราให้เจคไม่ได้ แต่แด็ดดีคนนี้มามี้รับรองว่ากล้ามใหญ่กว่าดาราแน่นอนครับ มามี้ยืนยันเลยเอ้า”
นิลอรพยักหน้าหงึกหงักจนเส้นผมสีนิลขยับเคลื่อนไหว โจนาธานอยากเป็นคนจับช่อผมดังกล่าวขึ้นไปทัดหูให้หล่อนเหลือเกิน
เจค็อบหน้าบึ้งไม่ยอมคลาย เขากอดอกแน่นแล้วเงยหน้ามองบิดาผู้ซึ่งมารดายัดเยียดมาให้ โธ่...มามี้นะมามี้ จะหาแด็ดดีให้ทั้งทีหาที่หล่อๆ เหมือนดาราก็ไม่ได้ เซ็ง!
- ผู้เขียน
