ทะเลอ้อนลม

ตอนที่ 2 น้องกอหญ้า 2

“ครับน้องมินนี่ เดี๋ยวเจอกันที่บาร์ริมทะเลที่เดิมนะครับ” น้องมินนี่คือสาวสวยที่เพิ่งจะดื่มด้วยกันไปไม่กี่วันก่อน ผิวขาวและแน่นน่าบีบไปทั้งตัว

ความจริงพายุควรจะได้กอดน้องมินนี่แน่น ๆ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน จนใจว่าเจ็ตแล็กเล่นงานจนต้องขอตัวกลับไปนอนพัก ปล่อยให้น้องต้องกลับบ้านไปแบบเหงา ๆ แต่วันนี้เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้น้องต้องผิดหวังอีก ต่อให้ต้องปวดเอวปวดหลังยันเช้าก็ต้องยอม

“น้องมินนี่ขับรถมาเหนื่อยไหมคะ” พายุทักด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเกินจริง รู้ตัวดีว่าคราวก่อนพลาดที่ปล่อยให้น้องรอเก้อ และคราวนี้อาจจะต้องพยายามมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ มินนี่คิดถึงพี่พายุจะตายอยู่แล้ว ว่าแต่พี่พายุล่ะคะ คิดถึงมินนี่บ้างไหม” พายุยิ้มกริ่ม ชัดแล้วว่าไม่ต้องพยายามอะไรก็คงพาสาวสวยตรงหน้ากลับเข้าห้องไปออกกำลังกายบนเตียงได้

นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยวฝรั่งเศสไม่รอช้า สั่งเครื่องดื่มให้กับน้องมินนี่และตัวเอง โดยมีสายตาของบาร์เทนเดอร์ภูผามองแรงอยู่ไม่ไกล พายุยักคิ้วให้เบา ๆ แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้า ก่อนจะพยักพเยิดเรียกให้เข้าไปคุยกันเป็นการส่วนตัว

ทว่าพายุมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำและเรื่องที่ว่าก็คือการเผด็จศึกน้องมินนี่คนสวยที่ดื่มไวน์ขาวเย็น ๆ ไปเกือบสามแก้วแล้ว มือใหญ่วางลงบนต้นขาขาวจัดที่โผล่พ้นจากเดรสตัวสั้นจู๋ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้ ๆ จนใบหน้าแทบจะแนบชิดกัน เขาพูดคำหวานไม่กี่ประโยค เธอก็หัวเราะคิกคักอย่างมีจริตและวางมือลงบนแผ่นอกหนาที่ได้จากการควบคุมอาหารและออกกำลังกายเป็นประจำ

น้องมินนี่ร้อนแรงไม่เบาเพราะในขณะที่พายุกำลังคิดว่าขอบเขตของการถูกเนื้อต้องตัวสาวไทยในที่สาธารณะนั้นทำได้มากน้อยแค่ไหน แม่กระต่ายป่าก็ขยับมายืนพิงต้นขาแข็ง พร้อมกับวางดวงหน้าจิ้มลิ้มลงบนซอกคอหอมกรุ่นและงับที่ต้นคอของเขาเบา ๆ

พายุขนลุกเกรียวทั่วร่าง…

ทว่าไม่ใช่เพราะสัมผัสเร่าร้อนของน้องมินนี่ แต่เป็นเพราะคนที่กำลังยืนอ้าปากค้างอยู่ไม่ไกลนัก… น้องกอหญ้า

“น้องกอหญ้ารับเครื่องดื่มอีกสักแก้วไหมครับ” เธอยิ้มกว้างให้กับบาร์เทนเดอร์รูปหล่อและรบกวนฝากกระเป๋าใบเล็ก เพราะจะได้เดินชมวิวสะดวก จับใจความได้ว่าเดี๋ยวจะกลับมารับทีหลัง

“เดี๋ยวกอหญ้าจะรีบกลับมานะคะ” ดวงตากลมโตหรี่มองคนที่ขอโอกาสเลี้ยงข้าวกันอย่างเหลือเชื่อ บอกชัดว่าคงไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกันอีกแล้ว เธอไม่สนใจแม้แต่จะเอ่ยทักทาย รีบเร่งเดินออกจากบริเวณนั้นในทันที

พายุเลือกยืนนิ่ง ๆ ให้น้องกระต่ายน้อยลวนลามอยู่พักใหญ่ พอไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่าจั๊กจี้ เขาจึงรู้แล้วว่าน้องมินนี่ไม่ใช่เป้าหมายที่ถูกใจในค่ำคืนนี้

พายุไม่อยากกินเนื้อกระต่าย คืนนี้เขาอยากเป็นมังสวิรัติ

พายุอยากกินหญ้า… กอหญ้า… เดี๋ยวนะ

เขาขอตัวจากแม่กระต่ายในอ้อมแขนอย่างสุภาพ ตั้งใจจะถามจากบาร์เทนเดอร์ที่เริ่มจะคุ้นหน้าคุ้นตากันว่าสาวผิวแทนของเขากำลังจะไปที่ไหนต่อ ทว่าอีกฝ่ายกลับชิงรัวประโยคเด็ดที่ทำให้คนที่มั่นใจในเสน่ห์เหลือล้นของตนถึงกับหน้าชาไปเลยทีเดียว

“คุณพายุอยู่ห่าง ๆ จากน้องมินนี่หน่อยก็ดีนะครับ ถ้าผัว เอ๊ย! แฟนเขามาตามเดี๋ยวจะงานเข้าแบบแขกคนก่อน ๆ” ภูผาแอบกระซิบต่ออีกว่าน้องมินนี่ชอบแวะมาหาเหยื่อแถวบาร์ริมสระบ่อย ๆ เพราะไม่ต้องเสียค่าโรงแรม

“เหยื่อ? นี่นายหมายความว่าฉันคือเหยื่อของมินนี่งั้นเหรอ”

“ใครอยู่ใกล้น้องมินนี่ก็เป็นเหยื่อทั้งนั้นละครับ ถ้าโชคดีก็รอดตัวไป ถ้าโชคร้ายก็คงจะซวยได้รับหมัดผัวตัวยักษ์ของน้องเขา จริง ๆ ผมไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณพายุเลยนะครับ แต่ผัวน้องเขาหมัดหนักจริง ๆ” ภูผาบอกว่าตัวเองก็เคยหลวมตัว โชคดีที่ได้แค่คุย ๆ หยอด ๆ เลยอ้างว่าทำตัวเฟรนด์ลี่สไตล์บาร์เทนเดอร์ เขาจึงยังไม่ถูกชกตาปูดแบบคนอื่น ๆ

“ขอบใจนายมาก แล้วจะสลัดยังไงดีวะเนี่ย!”

“อันนี้ตัวใครตัวมันแล้วนะครับ ผมช่วยไม่ได้จริง ๆ ฉิบหายละ!” พายุหันหลังทันทีที่คำว่าฉิบหายหลุดออกจากปาก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของร่างใหญ่ยักษ์อย่างกับนักมวยปล้ำคือผัว… สามีของน้องมินนี่อย่างไม่ต้องสงสัย

สายตาหาเรื่องกวาดมองไปทั่วบาร์ โชคไม่ดีที่แขกทยอยกลับกันไปหมดแล้ว คนที่พอจะเป็นเหยื่อของน้องมินนี่ก็มีแค่ภูผากับพายุ แต่ในเมื่อบาร์เทนเดอร์หนุ่มเคยบอกชัดว่าจะไม่ยุ่งอะไรกับแม่กระต่ายน้อย พ่อกล้ามปูจึงเทใจให้กับผู้ชายที่มีไฝเสน่ห์ใต้ตาอย่างพายุแทน

โชคยังดีที่เขาไม่ได้นั่งให้น้องมินนี่มุดหน้าซุกซอกคอ แต่หนีออกมาสนทนากับภูผา บาร์เทนเดอร์สุดฮอตประจำบาร์ได้สักพักแล้ว ความซวยจึงผ่อนหนักเป็นเบาได้อยู่

ได้อยู่ที่แปลว่าไม่ได้…

“มินนี่ หนูหนีมาเที่ยวกับใครคะ!?” เสียงของนายกล้ามปูถามทั้ง ๆ ที่สองตายังจ้องอยู่ที่พายุ ผู้ชายที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งในค่ำคืนนี้

“พี่แมนจะถามทำไมคะ มินนี่จะมาหาใคร หรือเที่ยวกับใครมันก็เรื่องของมินนี่นะคะ”

“แต่หนูเป็นเมียพี่นะคะ พี่ก็ต้องดูแลหนูให้พ้นจากพวกเสือพวกตะเข้ ใครจะมาเอาเปรียบหนูมินนี่ พี่ก็ต้องจัดการให้เรียบร้อย!”

“แหม พี่แมนก็เล่นใหญ่ไปได้ พี่พายุเขาก็แค่ชวนมาดื่ม ไม่ได้เอาเปรียบอะไรมินนี่สักหน่อย”

มินนี่จีบปากจีบคอพูดพลางปรายตามอง โปรยเสน่ห์ยั่วยวนกันราวกับ ‘พี่แมน’ ไม่ได้ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน

นั่นทำให้คนตัวใหญ่โมโหหนัก เตรียมตัวขย้ำคนที่ส่วนสูงไล่เลี่ย แต่ตัวบางกว่าเกือบครึ่งให้จมทะเล หากพายุไม่ได้เจ้าของเสียงหวานใสคุ้นหูเอ่ยเรียก หน้าหล่อ ๆ ก็คงจะกลายเป็นหน้ายับ ๆ เพราะเผลอตัวเผลอใจไปยุ่งกับเมียชาวบ้านแล้ว

“พี่พายุคะ กอหญ้าอยากไปเดินเล่นชมพระอาทิตย์ตกดิน ไปเป็นเพื่อนกอหญ้าหน่อยนะคะ” เธอเข้าควงแขนราวกับสนิทสนมกันมานาน ทำเอา ‘เหยื่อ’ ของน้องมินนี่ถึงกับหัวใจเต้นรัว ทั้งโล่งใจที่รอดจากหมัดและดีใจที่ได้รับความสนใจจากคนที่อยากจะใช้เวลาอยู่ด้วยตลอดเย็นไปจนถึงค่ำ…

น้องกอหญ้าของพายุ คือแม่พระมาโปรดแท้ ๆ!