ไป๋เว่ยซินไม่มีทางหลงกลผู้ชายเจ้าชู้ โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเฉินเจียหมิง
หญิงสาวเอ่ยนิ่งๆ “คุณชายเฉินกล่าวหนักเกินไปแล้ว ไม่ใช่ว่าข้าไม่เคยเห็นว่าท่านกับน้องลี่รักกันปานใด เพียงแต่เพราะมีข้าคั่นกลาง พวกท่านจึงคล้ายเจออุปสรรคความรักอันยิ่งใหญ่ ท่านแค่ปล่อยข้าจากการหมั้นครั้งนี้ แล้วกลับไปแต่งงานกับคนที่ท่านรักอย่างหลัวลี่ลี่ ข้าผู้นี้ไม่สะดวกเข้าไปแทรกกลางความรักของใครจริงๆ สตรีจิตใจคับแคบเช่นข้า ไม่อาจแต่งงานกับบุรุษจิตใจกว้างขวางเช่นท่านได้ ท่านเป็นคนฉลาด เป็นบุรุษสง่างามอกสามศอก จะทำสิ่งใดก็ต้องรู้ว่าอะไรควรทำอะไรควรละ อะไรที่ควรชัดเจนก็ต้องชัดเจน อะไรที่ควรปล่อยก็ต้องปล่อยไป สำหรับข้าการหลับนอนกับใครสักคนคือความรักที่เกิดกับคนพิเศษเท่านั้น ไม่ใช่ความสนุกที่เกิดกับใครก็ได้ ในเมื่อท่านกับลี่ลี่มีความพิเศษต่อกัน เช่นนี้ก็ปล่อยข้าที่ไม่อาจร่วมสนุกกับพวกท่านได้ไปเถิด”
วาจาตัดรอนยาวเหยียดตรงไปต
