มีเพียงเสียงจากเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานเท่านั้นที่ทำให้ภายในห้องไม่เงียบจนเกินไป ไร้ซึ่งเสียงพูดคุย เพราะนอกจากตัวคนไข้หญิงบุษบาก็ไม่มีใครอยู่ในห้อง พยาบาลพิเศษที่รับหน้าที่ดูแลผู้ป่วยไปซื้อของ ส่วนคนอื่น..
ชีวิตเธอยังเหลือใครบ้าง?
ใช่แล้ว.. อุษาบอกว่าเธอมีสามีนี่นา แล้วลูกล่ะ เธอมีลูกหรือยัง
บุษบาพยายามค้นหาความทรงจำที่หายไป ทว่านึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก มิหนำซ้ำยังปวดศีรษะอย่างรุนแรงราวกับถูกหนีบด้วยเครื่องบีบอัด
“โอ๊ยยย!” หญิงสาวยกมือกุมศีรษะแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงคนไข้ เจ้าหล่อนร้องโอดโอยโหยหวนเพราะความทรมาน
ผู้มาใหม่ที่พึ่งเปิดประตูห้องเข้ามาตกใจมากที่เห็นบุษบาเป็นเช่นนั้น ทั้งธีทัตและคุณหญิงแพรพลอยต่างก็รีบวิ่งไปดูอาการของคนที่อยู่บนเตียง
“บุษเป็นอะไร” ภาพตรงหน้าช่างบาดหัวใจเขาเหลือเกิน
“ปวดหัว ปวดหัวเหมือนหัวจะระเบิด”
ธีทัตรีบกดกริ่งฉุกเฉินเรียกพยาบาลทันที รอเพียงครู่เดี
