ระหว่างทางเดินโล่งกว้าง ตรงบริเวณทางเดินชิดหน้าต่าง ประดับด้วยต้นไม้สำหรับปลูกในที่ร่มอย่างเช่นพลูด่างที่ปลูกไว้ในกระถางผสมดินแทนการแช่น้ำต้นสูงขนาดอก มีท่อนไม้ขนาดไม่ใหญ่นักห่อด้วยกาบมะพร้าวปักตรงกลางกระถาง ไว้สำหรับให้ต้นพลูด่างเกาะเลื้อยขึ้นไป หลายสายพันธุ์ตลอดทางเดิน ทำให้ดูสดชื่นเหมือนกำลังเดินอยู่ในบ้านของตัวเอง หากแต่ยิ่งก้าวออกไปนานเท่าไหร่ ปนัดดากลับรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างยึดเหนี่ยวเรียวขาเอาไว้ จนต้องกัดฟันฮึดสู้กับความรู้สึกนั้น
‘ประหม่า’ ที่ช่วงนี้เกิดขึ้นกับเธอบ่อยครั้ง
“คุณช่อผกาคะ เพื่อนนิมาแล้วค่ะ” นิภาดาส่งเสียง ก่อนจะไปถึงโต๊ะ
สติที่เตรียมพร้อมอยู่เสมอ เมื่อโดนเรียกก็วางปากกาในมือลงพร้อมเงยหน้าขึ้น นิ่งมองใช้สายตาไล่สำรวจไปบุคคลที่เข้ามาใหม่ ‘สวย’
“สวัสดีค่ะ” ปนัดดายกมือไหว้อย่างมีมารยาท ช่อผกา รีบยกมือรับไหว้ตอบกลับทันทีเช่นกัน
“นั่งก่อนสิ เอกสารเรียบร้อยแล้ว
