คนโดนถามกลับยิ้มเย็นตอบกลับ และอธิบายพอให้เห็นภาพ “ไม่เคยมีประสบการณ์ แต่เรียนจบเอกบริหาร ไม่มีประสบการณ์ไม่เป็นไร เราฝึกกันได้ ดูท่าทางจะตั้งใจทำงานทีเดียว คงสอนได้ไม่ยาก”
“คนอื่นล่ะ ไม่มีใครมาสมัครเลยหรือ...” น้ำเสียงเรียบนิ่งเพ่งมองเลขาฯ รู้สึกลังเล “ผมเป็นห่วง กลัวว่างานอาจช้า หากต้องมาเสียเวลาฝึกงานพนักงานอีก หากมีตัวเลือก ผมอยากเลือกคนที่มีประสบการณ์มากกว่า” มนัสก้มมองแฟ้มในมือสีหน้าครุ่นคิดกว่าเดิม ทั้งที่ยังไม่ได้เปิดดูหรือลองอ่านประวัติเพื่อประกอบการตัดสินใจ มากกว่าคำบอกกล่าวของเลขาฯ ตรงหน้า
“ไม่มีค่ะ เปิดรับไว้หลายวันแล้ว แต่นี่ก็เป็นเพื่อนกับพนักงานในบริษัทด้วยค่ะ เลยอยากให้พิจารณาก่อน” ช่อผกาพยายามให้เหตุผลเมื่อคิดว่าไม่ง่ายนัก แต่เธอก็พอใจในการทำงานของเจ้านายคนใหม่ ที่มีเหตุผลในการตัดสินใจ
“รอได้อีกไหม?” มนัสถามอีกครั้ง ช่อผกายิ้มหวาน
“จะเป็นการดีหากเรารีบรับไว้”
“เอางั้
