สุดท้ายสายตาของเธอก็หยุดอยู่ตรงชายหนุ่มลูกครึ่งที่เธอแอบปลื้ม ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มตลอดเวลา ยามได้ยืนพูดคุยกับบุบคลต่างๆ
วันนี้ข้างกายเขาไม่มีสาวสวยอย่างเคย...แปลก?
“มายืนอยู่ตรงนี้เอง ป่ะ...” น้ำเสียงไม่มีปี่มีขลุ่ย ของมารดาแทรกเข้ามา จนปนัดดาสะดุ้งแล้วร้องถาม
“อ่ะ...ไปไหนแม่?”
“อ้าว ไหนพ่อบอกแม่ว่าคุยกับลูกเรียบร้อยแล้วไง” นางว่าแต่ก็ไม่รอฟังเสียงลูกสาว
“อ่ะ...อ่อ”
แล้วเธอก็ถูกมารดาลากออกไป โดยที่ยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ รู้ตัวอีกที ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าหนุ่มหล่อลูกครึ่งแล้วเสียงแม่ก็ดังขึ้น ทำให้เธอตื่นจากอาการมึนงง
“เอ้า ยัยดา ยกมือไหว้คุณเฮริคเสียสิ”
“อ่ะ... ค่ะ สวัสดิ์ดีค่ะ”
“สวัสดิ์ดีครับ”
“ยัยดา เขาปลื้มคุณเฮริคอยู่นานแล้วค่ะ แต่ดิฉันไม่มีเวลาพาเขาเข้ามาทำความรู้จักกับคุณ... เอ้า มีอะไรจะพูดกับพี่เขา ก็พูดสะ เดี๋ยวแม่ไปพบท่านผู้หญิงดวงเนตรก่อน ฝากน้องด้วยนะคะ” ปริ่มเ
