“นิดหน่อย หนูไปขายของไม่ไหว ว่าจะนอนพัก”
“พักผ่อนก็ดี กำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วย เป็นลมข้างนอกแย่เลย พักผ่อนเถอะ ถ้าออกจากห้องไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยจ่าย”
“ขอบคุณค่ะ”
ประกายดาวพนมมือไหว้เจ้เจ้าของห้องแถว ปิดประตูลงกลอน กลับมานอนซุกกายใต้ผ้าห่มบนฟูกนอนเล็กๆ ด้วยอาการเหนื่อยอ่อน
กรุงเทพมหานคร
“ไปงานแต่งเพื่อนรอบนี้ พี่ติณอยู่เที่ยวพัทยาหลายวันเลยนะคะ น้องแนนไปหาคุณป้าทุกวัน อยากรู้พี่ติณจะกลับมาวันไหน คุณป้าก็บ่นถึงพี่ติณ ว่าน่าจะชวนน้องแนนไปด้วยกัน”
จะตามไปถ่วงแข้งถ่วงขาทำไม
พี่ติณคนที่น้องแนนอยากแต่งงานด้วยด่าในใจ
คีบโอมากาเสะคอร์สละหมื่นเข้าปากทีละคำ ไม่รู้รสชาติ อาจเพราะเขาไม่ใช่สายปลาดิบ หรือไม่ อาจเพราะเผลอเอาไปเปรียบเทียบราคาเนื้อย่างเสียบไม้ เหนื่อยจะตายกว่าจะขายได้ทีละสิบบาท
พาลกินไม่ลง หมดอารมณ์อยาก ขณะที่น้องแนน คู่หมั้นที่มารดาตนุภัทรทาบทามไว้ตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก อ้าป
