แม่จ๋า...
นี่หล่อนตายแล้วใช่ไหม...หล่อนจมน้ำตายอย่างทรมานในสระว่ายน้ำของบ้านผู้มีพระคุณ
อา...ดีเหมือนกัน จบสิ้นเสียทีชีวิตรันทดทรมาน ที่เติบโตขึ้นมาได้เพราะความเวทนาเห็นใจจากคนอื่นๆ เป็นที่รังเกียจชิงชังเพราะชาติกำเนิดอันน่าอดสู ต่อไปนี้หล่อนไม่จำเป็นต้องดิ้นรนขวนขวายเพื่อเอาตัวรอดในสังคมโสมมนั้นอีกต่อไปแล้ว
จะได้ไม่ต้องเหนื่อย...ไม่ต้องเจ็บปวดกับความเหว่ว้าเดียวดายอีกแล้ว ความอบอุ่นกำลังโอบกอดหล่อนเอาไว้ หญิงสาวขดตัวเข้าหากันแย้มรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า
"จันทร์เจ้า...ฟื้นแล้วนี่...จันทร์เจ้า..."
เสียงคุ้นหูแว่วได้ยินก้องรอบด้านไม่รู้ทิศทางว่ามาจากไหน ทำให้เด็กสาวปรือกะพริบตาไปโดยอัตโนมัติ แล้วความร้าวระบมตามร่างกายก็มาเยือน เปลือกตาของหล่อนหนักอึ้งและปวดแสบเมื่อลืมตื่นและแสงอันไม่คุ้นเคยสาดส่องเข้ามาจนต้องปิดตาปี๋ลงอีกครั้ง
"ฟื้นแล้วจริงๆ ด้วย...รอดตายแล้วจันทร์เจ้า" เสียงนั้นเน้นย
