หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
หลังจากที่รู้ความรู้สึกแท้จริงของตัวเองฉันก็พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อหักห้ามมัน ไม่อยากไปใฝ่สูงคิดแบบนั้น เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้
วันนี้หลังจากเลิกเรียนแล้วฉันไม่ได้ขึ้นรถของโรงแรมกลับ เพราะอยากจะไปหาซื้อของเข้าห้อง พวกของใช้ที่จำเป็นน่ะ อีกอย่างคืออยากจะซื้อของพวกเสื้อผ้าส่งไปให้ยายกับน้องชายด้วย ตอนนี้ที่ไทยใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้วจะซื้อเสื้อกันหนาวส่งไปให้สักหน่อย
มีนกับชะเอมต้องทำงานแต่วันนี้เป็นวันหยุดของฉันแค่คนเดียว วันหยุดเราจะมีตรงกันบ้างไม่ตรงกันบ้าง
อยู่ที่นี่มาสักพักฉันเริ่มชินกับสภาพแวดล้อมแล้วจึงกล้าไปไหนมาไหนคนเดียว
ฉันเดินเลือกของอยู่พักใหญ่เลย รู้ตัวอีกทีมือก็ถือของเต็มไปหมด หนักชะมัดเลย
“อ๊ะ!” ด้วยความที่ไม่ทันได้มองทางฉันจึงเผลอชนกับใครเข้าก็ไม่รู้จึงรีบเอ่ยคำขอโทษ“ขอโทษค่ะ”
“เจอกันกี่ครั้งเธอก็ยังซุ่มซ่าม” เขาพูดกลับมาเป็นภาษาไทยทั้งที่ฉันพูดอ
