ฉันไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้วหรือยัง แต่ตอนนี้มันรู้สึกเย็นไปทั้วตัว เย็นจนหนาวสั่น
“ห… หนาวจัง”
“คุณเอิงเอยฟื้นแล้วครับนาย”
เสียงของใครก็ไม่รู้พูดขึ้นมา ฉันค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นถึงได้รู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ฉันยังไม่ตาย
ภาพสุดท้ายที่จำได้คือตัวของฉันจมดิ่งลงสู่ก้นสระน้ำ จากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย แต่ตอนนี้ฉันอยู่ภายในห้อง กำลังนอนอยู่บนเตียง
เสียงฝีเท้ากำลังเดินมาใกล้ ๆ ก่อนที่เตียงจะยวบยาบ ฉันจึงหันมามอง และเห็นว่าคนที่เดินมานั่งลงบนเตียงคือคุณเพลิง คนที่เกือบจะฆ่าฉัน
“อึก~ เอยบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็น ๆ ทำไมถึงดึงลงไปแบบนั้นคะ เอยกลัว อึก~” ฉันต่อว่าเขาทั้งน้ำตา มันทั้งโกรธทั้งเสียใจที่เขาทำแบบนั้น
คุณเพลิงหันหน้าไปสั่งลูกน้อง “ออกไปให้หมด”
พอลูกน้องของเขาออกไปแล้วเขาก็ยกมือขึ้นมาทาบบนหน้าผากของฉันแล้วพูด “เธอมีไข้”
ฉันรีบปัดมือหนาออกจากหนาผาก “เอยจะกลับห้อง”
“สภาพแบบ
